We wonen onder een gigantische walnotenboom. Majestueus torenen zijn takken uit boven ons piepkleine huisje. Sinds een dikke week beginnen de noten te vallen. Keihard, boven op ons dak, om vervolgens met heel veel herrie naar beneden te stuiteren. Met een beetje pech belanden ze in de dakgoot. Maar als er net zoveel noten vallen als vorig jaar is dat niet erg. We eten nu nog steeds van de voorraad die we vorig jaar hebben aangelegd.

Bah, vieze herfst?

Nu het grijzer wordt, natter, kouder, harder gaat waaien en de dagen korter worden, zie ik veel mensen sombere gezichten trekken vanachter hun ramen. Bah, de het mooie weer is voorbij. Deur dicht, sloffen en televisie aan en wachten tot de herfst en winter zijn overgewaaid. Ik bloei juist op. Met dit weer ga ik naar buiten. Heerlijk om je goed aan te kleden en stevig uit te waaien. Daarna is niks lekkerder dan binnenkomen met een loopneus en frisse buitenlucht in je kleren en in je haar.

Oogstijd!

De herfst is bovendien spannend. Er gebeurt van alles. De zomer vind ik altijd een wat saaie kabbelende aangelegenheid. Doe mij maar een goede depressie, die de bladeren door het bos laat stuiven en de regen op je jas laat hameren. Bovendien is de herfst dé tijd om te oogsten. Pruimen, appels, peren. En natuurlijk noten. Onze walnotenboom ‘geeft’ altijd gul. Maar er zijn dit jaar ineens meer kapers op de kust…

Kruimeldieven

Eekhoorns, ratten en kraaien. Onder het schijnsel van de lantaarnpaal zie ik ze rennen, krassen en piepen. De gluiperds nemen onder de sluier van de nacht alles mee wat die dag is gevallen. Toen ik vanochtend de gordijnen opentrok keek een rode eekhoorn mij met grote ogen aan en liet van schrik de walnoot uit zijn kleine pootjes vallen. Hij spurtte weg tussen gespleten noten. Het werk van kraaien. Wat de eekhoorn en de kraaien overlaten is het rovershol van de ratten in gesleept.

Donald Duck

Toen ik mopperend een paar vergeten nootjes verzamelde, voelde ik mij ineens Donald Duck. Ik kreeg een onmiddellijke flashback naar de walnotenstrijd met Knabbel en Babbel. Een strijd die natuurlijk super oneerlijk is. Want als mijn walnoten op zijn, dan kan ik gewoon nieuwe kopen in de supermarkt. Bovendien is er veel minder te eten in onze tuin dan normaal. Er zijn geen pruimen, appels en peren te vinden door de strenge vorst in de lente. Het voedseltekort verklaart misschien de run op onze noten.

https://www.youtube.com/watch?v=e8IobAnpdZo

Hamsteren!

Een harde windvlaag trekt aan de walnotenboom en een dikke walnoot ploft op het gras. Na een groot intern conflict stop ik de walnoot toch gewoon lekker in mijn zak. Ik ben geen Donald Duck, heb ik besloten, maar een enorme hamster.