www.boswachtersblog.nl/ BuitenPlaatsen

Nu is het wachten op beweging

10 oktober 2016 Kunsthistoricus Marcel van Ool in BuitenPlaatsen

De Flevolandse collectie land art is aangevuld, er is een zevende werk bijgekomen: Pier+Horizon van Paul de Kort. Het kunstwerk ligt aan de Zwartemeerdijk in Kraggenburg en is de eerste land art in de Noordoostpolder -die je natuurlijk ook in zijn geheel als landkunst kunt zien.
Eerder dit jaar schreef ik over de plannen die De Kort had voor de locatie. Lees die post vooral nogeens. Het was vrijdag reuze spannend om te zien hoe de kunstenaar droom in daad had omgezet, zeker omdat ik gaandeweg over heel wat praktische bezwaren had gehoord.
De eerste indruk, vanaf de dijk, is dat het werk wat klein is. Je ervaart hoe immens vlak het land hier is -en hoe hoog de hemel. Pier+Horizon gaat in eerste instantie over schaal, ruimte en maatvoering. Als je het bezoekt vanuit het oude land en dus al kilometers ‘nieuwe’ polder achter de rug hebt, is de blik gewend geraakt aan de leegte. De kraggen zijn bescheiden wijzers die aangeven vanuit welke richting de wind waait. Tegelijkertijd wéét je dat ze een behoorlijk formaat hebben en dan dringt het door hoe ruim alles hier is.
De steiger is voor de oplevering mooi zwart gepoetst, maar zal vaker wit van de vogelpoep zijn. Dat hoort er helemaal bij hier, je bent tenslotte in een natuurgebied (je ziet het beroemde Vogeleiland van Natuurmonumenten liggen). Die steiger is uiteraard veilig, maar hij beweegt wel een beetje, en met wat wind erachter golft het water onder je. Het idee van veilig achter de dijk is even weg. Terwijl het een zonnige najaarsdag is, voel je gewoon dat het hier kan spoken -en dan kom ik terug. Ik moet die kraggen zien draaien. Ik stel me een log ballet voor dat indrukwekkend is in zijn onstuitbaarheid. Dan neemt Pier+Horizon zijn ruimte in.
pierhorizon-2Een goed teken: iedereen wil een foto vanaf de steiger. Dat wil zeggen dat er echt plaats gemaakt is door de kunstenaar. Ruimte, het weer, de plek. En Pier+Horizon gaat ook over tijd. Natuurlijk omdat je veranderingen gaat zien: de vegetatie op de kraggen die ruiger wordt, vogels die er misschien komen broeden en de jongen die weer uitvliegen. Integraal onderdeel van Pier+Horizon is een verbintenis van tijd en ruimte. Paul de Kort: “De toevallige oriëntatie van de pier op 110 graden azimut (oost-zuidoost) maakt dat de zon iedere ochtend (hoogzomer rond 10.15 uur, midwinter rond 7.45 uur) precies in één lijn staat met de pier en een camera. In de zomer zien we de zon hoog aan de hemel staan terwijl het midden in de winter hier nog donker is en de zon ver achter de horizon staat. Halverwege februari en in de laatste week van oktober zien we de zon precies op 110 graden azimut boven de horizon uit komen.
Al deze momenten worden geregistreerd, gearchiveerd en uiteindelijk in een timelapse samengebracht tot ‘één jaar in één etmaal’.” Ben getuige van de Werdegang van Pier+Horizon op de site van De Kort.

Onderste foto door Harma Horlings.

reageren

geef een reactie

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog