Als ik de natuur in wil, kan dat letterlijk om de hoek. Daar begint immers de Stichtse Lustwarande, het snoer van buitenplaatsen dat zich van de Utrechtse oostelijke stadsrand helemaal tot in Amerongen uitstrekt. Ik kan daar, ondanks verrommeling, nog goed zien waar de negentiende-eeuwse stad ophield en het land begon. En verkeerspleinklassieker De Berekuil (1944) zorgt ervoor dat ik met het grootste gemak onder een drukke weg door kan.

De Louisa- en Cannemanspolder (LCP) op het Eiland van Dordrecht was lange tijd in gebruik als agrarisch land. In 2009 werd het terrein dat ten zuiden ligt van de Wieldrechtse Zeedijk, omgevormd naar natuur- en recreatiegebied. Staatsbosbeheer is geen eigenaar van de LCP, maar beheert het wel voor de provincie Zuid-Holland. Door er minder maaiwerkzaamheden uit te voeren, is er in het voorjaar en in de zomer, sprake van een enorme bloemenzee. In het gebied kan worden gefietst en gewandeld. Bij hondenliefhebbers geniet het terrein een grote bekendheid, aangezien de viervoeter hier los mag lopen. In het gebied worden er in de komende tijd nieuwe banken en picknicksets geplaatst. Tevens wordt het wandelpad in het noordelijk deel opgeknapt. Begin 2020 worden er nog wat bomen en struwelen geplant langs de Landbouwweg.

Een veertig jaar oud bos in een zeventiende-eeuwse droogmakerij vormen een wonderschoon geheel.