www.boswachtersblog.nl/ Drenthe

Gastblog Marten van Dijken: de oude eik aan de Beilerstraat

7 februari 2020 Marten van Dijken in Drenthe
De oudste eik van Assen op een oude ansichtkaart

De oudste eik van Assen op een oude ansichtkaart

Marten van Dijken heeft een bijzondere blik op de natuur. Vanuit het Staatsbosbeheerkantoor in Balloo, vanuit zijn tuinkamer aan de Beilerstraat in Assen of vanuit zijn hut in een boomgaard net buiten de stad deelt hij dit graag met jou. Vandaag deel 2: Marten verzorgt samen met buurman Henk de oude eik aan het begin van de Beilerstraat in Assen. Wat een verhalen moet die eik kennen!

“Iets verder naar rechts, de tak erboven Henk, ja daar precies. En dan mooi in de oksel afknippen.” Als twee volleerde boomchirurgen staan buurman en buurman even later gebroederlijk naast elkaar om hun blik naar boven te werpen, tevreden het resultaat verwerkend. Dood hout, lange, als oerwoudlianen hangende takken. Weinig tot geen eikels; de oude boom heeft het zwaar.

Daar midden in Assen. Bestrating rondom, de droogte, twee jaar omleidingsverkeer, het eist zijn tol. Maar het is wél een eik. Koning van het bos; de machtige stoere boom, die vroeger en ook nu nog zo tot de verbeelding spreekt. De eik van de Beilerstraat, met z’n meer dan 5 meter stamomvang en met een geschatte leeftijd van zo’n 250 jaar (en wellicht met gemak nog wel 50 jaar ouder) is een heus monument.

Een landschapselement midden in de hoofdstad van Drenthe. Wát een verhalen heeft hij onder zijn bast. De diepste geheimen, verdriet en innerlijk plezier. Hij heeft de drie kerken om hem heen gebouwd zien worden. Franse én Duitse uniformen marcheerden onder hem door. Als hoekboom van het Asserbos aan de Beilerstraat het ene na het andere aristocratische herenhuis zien verrijzen. De straat was nog een zandweg, de melkbussen stonden om de hoek met de Wilhelminastraat. De eerste fiets, de eerste auto zien rijden. De TT-nacht geboren zien worden.

Ach oude eik: geen Assenaar, hoe oud ook, kent zó de verhalen als jij.

reageren

geef een reactie

  • Bart van den Bos
    17 oktober 2022 om 12:43

    Hallo,
    Bedankt voor je leuke rondleiding gisteren.
    En wat een toeval.
    Toen jij vertelde van de storm op 13 november 1972.
    Dit verhaal had ik net 5 minuten eerder verteld aan Kuipers.
    Toen we bij de Beilerstraat stil stonden.
    Ik heb nml. voor mijn werk toen live die storm meegemaakt op de Beilerstraat.

  • Robert Boer
    6 maart 2020 om 23:13

    Hey Marten,

    Mooi en helder verhaal over een eik die een bibliotheek aan verhalen zou kunnen zijn.

    Robert

    • Marten Van Dijken
      12 maart 2020 om 22:33

      een overvolle boekenkast , dank je Robert

  • Jan
    12 februari 2020 om 17:35

    Al sinds de grijze oudheid heb ik deze supereik bewonderd. In gedachten verplaats ik me naar 1850 toen er nog geen bebouwing was langs de Beilerstraat en ook het van der Feltzpark nog gewoon Asserbos was. Ik vermoed dat vanaf de dikke eik alles tot voorbij de huidige Boshof 1 groot oerbos was bestaande uit grote eiken met de schitterende hulststruwelen als onder begroeiing.

    • Marten Van Dijken
      12 februari 2020 om 17:55

      mooi je reageren Jan, ja hoe mooi moet dat geweest zijn.
      een verhaal die ik nu aan het schrijven ben gaat over het Paradijs, een natuurgebied bij Hooghalen, al schrijvend kom je er dan achter hoe het Paradijs aan haar naam kwam.
      eigenlijk is dat voor zoveel gebiedjes van toepassing, maar ook voor deze solist, de eik.
      een paradijselijke boom, de waker van de straat.

    • Marten Van Dijken
      2 februari 2023 om 21:09

      Ha leuk Bert je reactie, lees her nu pas 😉

  • Riet v.d. Pr. Margrietstraat
    10 februari 2020 om 11:07

    Prachtig verhaal Marten. Voortaan maak ik in gedachten een diepe buiging als ik langs deze machtige eik loop, fiets of rijd!

    • Marten Van Dijken
      10 februari 2020 om 18:33

      Dank je Riet, gisteren tijdens die storm, maakte hij een buiging voor jou 🙂

  • Herbert Sturing
    8 februari 2020 om 17:43

    Midden in de stad! Hij verdient nog enig eer. Hoeveel zijn er die zomaar het onderspit moeten delven, voor nieuw huizenbouw, een straat of uitbreiding van het industrieterrein…..

    • Marten Van Dijken
      11 februari 2020 om 21:19

      bedankt voor je reageren Herbert, alle eer voor de boom , de reus heeft ook de laatste storm weerstaan, denk dat met de aandacht die hij nu krijgt . hij ook ambtelijke stormen zal doorstaan

  • Henk Prusen
    7 februari 2020 om 22:52

    Heel mooi onder woorden gebracht Marten. Ik dank je dat je spontaan met mij, of ik eigenlijk met jou , de verzorging van deze welbesproken reus heb mogen doen. Je buurman.

    • Marten Van Dijken
      12 februari 2020 om 08:19

      ons erfgoed Henk, mooi dit samen hebben gedaan, soort eerbetoon , zo voelt het ook.
      En de reacties van de straat,tot op de dag van heden , versterkte dat enorm.

  • Yvonne
    7 februari 2020 om 18:52
    • Gerard vd Z
      7 februari 2020 om 21:53

      Prachtig verhaal, het is maar goed dat deze eik ook nog vrienden heeft die kennis van zaken hebben.

    • Piet Westbroek
      7 februari 2020 om 21:53

      Een eik heeft iets Mysterieus zoals meerdere bomen dit hebben. Majesteus , vaak heel oud, kortom er gaat iets eerbiedigs van uit. Hebben meerdere bomen uiteraard. Wat de denken van een oude Paardenkastanje of linden.

      Waar deze kanjers ook staan, bij een boerderij, gewoon in een straat of – niet minder mooi – bij de Dorpskerk met als ’t ff kan nog van die kinderkoppies als completerend dorpsgezicht dan wordt het stil in mij. Gelukkig…dit-is-er-nog…

      Wat een mooi initiatief mannen van jullie ! Koesteren en verzorgen deze indrukwekkende reuzen !!

      …Bomen zijn immers van levensbelang…

    • Marten Van Dijken
      12 februari 2020 om 08:20

      ik ook Yvonne 🙂

    • Marten Van Dijken
      13 februari 2020 om 09:32

      Piet bedankt voor je warme reactie, het is zoals één van de voorbijgangers opmerkte, een boom van ons allemaal.
      een halve stadswijk fietst loopt rijdt dagelijks onder haar langs, we hebben een geweldig museum, maar het is een hoopje steen.
      Hier staan een verteller, en als het hek open is, kan je hem aanraken ook nog 🙂

    • Marten Van Dijken
      13 februari 2020 om 09:35

      Dat heeft de boom Gerard, dank voor je reactie, en zoals mijn vader vroeger zei, zonder vriendschap geen ontmoetingen.
      En vrienden helpen elkaar. De boom had en heeft het nodig in dit ambtenarenstadje VOL beterweters

      en , dat heb ik ooit van jou geleerd : niet praten, maar doen !

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog