Pffff…. Een walm van hitte als ik buiten kom. De warmste dag van het jaar was al voorspeld en wordt later bekrachtigd. Het is 29 graden in de auto. Maar die staat dan ook lekker in de schaduw geparkeerd in de lommerrijke omgeving van ons kantoor in Midwolda. Net als mijn kamertje waar de computer staat, lekker in de schaduw. Bij het wegrijden klimt de thermometer naar 31. Verder niet. Ik heb besloten de warme tweede helft van de middag vrij te nemen en thuis onderuit te zakken. Want wat moet je met die warmte.

Buiten is het stil. Valt het jullie op dat vogels stil zijn bij deze temperaturen? Geen vogel te horen op zo’n moment van de dag. Hooguit een paar kwetterende zwaluwen. Die vliegen hoog in de lucht, al vliegen vangend trekken ze richting het zuiden. Die houden wel van de warme dagen. Ganzen zoeken verkoeling in plassen, wat denk je met dat donspak. Vroeg in de ochtend en ’s avonds gaan ze op foerageertocht. Liefst een korte vlucht, snel vreten en weer terug.

Insecten zijn wel actief. Vlinders en bijen zoeken nectar op rode klaver en luzerne. Die geven immers pas honing als het warm genoeg is. De zwarte wegmieren in mijn terras vormden de vorige warmteperiode zwermen. Zo’n beetje op het heetst van de dag komen ze onder de tegels vandaan. Werksters zonder vleugels, kleinere mannetjes en de wat grotere, nieuwe koninginnen. Krioelend gaan ze over de tegels naar de terrasborder, klimmen in planten en struikjes en vliegen omhoog. Een, twee, drie….. negen nesten gaan tegelijk zwermen. Synchroon, waarschijnlijk hebben ze een thermoklok. Met de buren op bruidsvlucht. Niet voor de gezelligheid, geen uitbundige orgie. Nee het is puur functioneel, gewoon genen uitwisselen tussen volkeren onderling. De koningin paart, keert terug op aarde, bijt haar vleugels af en gaat op zoek naar een geschikte plek voor haar nageslacht. Ergens onder een tegel. Man gaat dood, taak volbracht, geen verdere functie, einde oefening. Of ze worden, voor of na de paring, in de lucht opgegeten door kokmeeuwen die er massaal op afkomen.

Libellen patrouilleren hun slootje met rietkraagje af. Concurrerende mannetjes wegjagen, vrouwtjes zijn uiteraard welkom. Als ze niet wil kromt ze haar achterlijf. Als ze dat niet doet wordt ze ruw aan de kop in de tang gevat. Die tang zit aan de achterlijfspunt van het mannetje. Het enig geweld klemt hij haar achter de ogen. Op de foto is het tangetje van een pantserjuffer te zien. Maar glazenmakers hebben een nog veel grotere tang. Ook geen sprake van romantiek. Hallo……. het zijn insecten. Eerst leven ze een jaar of twee, drie als larve onder water en dan heb je maar een week of drie als volwassen dier te leven. Dan is er geen tijd voor romantische versierspelletjes. Kost veel teveel tijd.

Onderweg hoor ik vanuit de auto, ik rij immers met het raampje open, steeds opnieuw weer een Greppelsprinkhaan starten. Het is één van de weinige sprinkhanen die je, ondanks het hoge geluid, redelijk goed kan horen op grotere afstand. Het hoge geluid, als het sissen of zoemen van een hoogspanningsleiding, hoor je veel vanuit ruige slootkanten rond Winschoten. Eigenlijk wel heel bijzonder want het is in veel provincies een zeldzame tot zeer zeldzame soort. Deze sprinkhaan heeft een aantal kernen in het verspreidingsgebied in Nederland. Eén ervan was altijd het Eiland van Winschoten. Ook veel waar nu Blauwe stad is.

Afgelopen jaren heeft de soort zich naar alle kanten uitgebreid. En dat zonder vleugels. Verreweg de meeste greppelsprinkhanen hebben namelijk geen vleugels. Sommige hebben dat wel, die komen natuurlijk verder. Desondanks kom je ze nu ook in Westerwolde tegen, en bij Woldendorp en voorbij Slochteren. Dat was 15-20 jaar geleden niet het geval. Dan hoorde je ze alleen bij Winschoten. En alleen hartje zomer. Op hete dagen. Of komt het omdat je dan met open raampje rijdt?

boswachter Leon