"Mag je dan ook in zo’n leuk boshuisje wonen?" Dit was één van de vragen die ik kreeg op een verjaardag toen ik vertelde dat ik boswachter werd. Ook de thema’s jachtgeweer, de hele dag in het bos lopen met een hond en dat ik dan echt een hoed met een veer moest kopen, bleven die avond niet onbesproken.

Carrièreswitch
Ik was trots toen ik vertelde dat ik een carrièreswitch ging maken. Ik liet de wereld van de journalistiek achter me en volgde mijn droom: boswachter worden. Geen camera’s, microfoons en interviews met Jan en alleman meer, maar de hele dag met één onderwerp bezig zijn: de natuur. Ik had nooit gedacht dat het me zou lukken. Naast een grote interesse voor de natuur heb ik geen groene opleiding gevolgd, zoals vele van mijn collega’s wel. En dat maakt best onzeker kan ik je vertellen.

Groen pak
De dag dat ik mijn groene pak aandeed voelde dan ook onwerkelijk. Ik had mijn t-shirt en werkbroek zorgvuldig over de stoel gehangen voordat ik ging slapen. Mijn stevige wandelschoenen die ik tot nu toe alleen nog maar op vakantie had gedragen ernaast. Het voelde als een eerste schooldag. ‘Daar sta je dan, in je groene pak’, dacht ik nog toen ik de volgende dag in de spiegel keek. Maar een echte boswachter voelde ik me niet. Gelukkig begint dat steeds meer te komen.

Waardeloze boswachter
“Bent u de nieuwe boswachter?”, vroeg een wandelaar die ik in ’t Roegwold tegenkwam op één van mijn eerste werkdagen. Ik antwoordde bevestigend. “Weet u dan wat voor vogels daar zitten?”, was haar vervolgvraag. Ik pakte mijn verrekijker erbij en tuurde richting het eilandje waar een tiental witte vogels met zwarte snavels zaten. Ik voelde me een beetje zenuwachtig worden en er schoten allerlei gedachtes door mijn hoofd. ‘Wat als ik het niet weet? Dan zal ze wel denken, wat voor waardeloze boswachter is dat?’. Toen ik zag om welke vogels het ging riep ik net wat te enthousiast en een tikkeltje te luid: ‘lepelaars!’. We praten nog even over hoe mooi lepelaars zijn, tot de mevrouw me bedankte en verder liep op het Knuppelpad over het Dannemeer.

Goede keuze
Ik kijk nog een tijdje naar de lepelaars die daar op zoek zijn naar eten. Het is een mooi gezicht. Ik voelde me voor het eerst een beetje boswachter. De weken erna dragen ook steeds meer bij aan dat gevoel. Hierdoor krijg ik steeds meer de bevestiging dat ik een goede keuze heb gemaakt.

Ik mag dan nog lang niet alles weten en niet in zo’n leuk boshuisje wonen, de hele dag met een hond door het bos lopen met een jachtgeweer op m’n rug en een veer op m’n hoed, maar ik mag wél de natuur mijn werkplaats noemen en er honderduit over vertellen. En daar ben ik nu al enorm trots op.

Boswachter Beppie