Bijna 3 jaar terug zette ik mijn eerste stappen als boswachter in de Oostvaardersplassen. Het begin van een bijzondere en mooi periode waarin ik veel mocht leren van de natuur, mijn collega’s en vrijwilligers, genoot van bijzondere momenten en soms ook behoorlijk pittige tijden mee maakte.

Nu is het tijd voor een nieuwe stap. Ik verruil de Flevopolder voor een andere Zuiderzeepolder: de Wieringermeer. Vanaf 2 juni mag ik aan de slag als boswachter in de Kop van Noord-Holland. Het gebied waar ik opgegroeid ben en wat ik van binnen en buiten ken. Natuur die aan de ene kant niet te vergelijken is met de Oostvaardersplassen en aan de andere kant op sommige plekken wel heel dicht in de buurt komt.

Met het afscheid nemen komt natuurlijk ook het terugblikken. In een natuurgebied als de Oostvaardersplassen maak je natuurlijk veel bijzondere dingen mee. Een van mijn mooiste momenten was in de zomer van 2019, op mijn eerste dag terug na mijn vakantie. Ik was toen aan het einde van de dag op pad in het gebied. Op de kade langs het moeras zag ik in de verte tussen het hoge riet wat bewegen. Heel voorzichtig kwam ik dichterbij en zag een aantal spelende pubervosjes. Ik ben heel stilletjes gaan zitten op de grond en heb echt zitten genieten van dit tafereel. De vossen hebben hier echt mijn hart veroverd. Zo mooi om te zien hoe zij hun natuurlijke gedrag vertonen, ook overdag.

Inmiddels zit mijn laatste werkdag erop. Door de corona-perikelen is het helaas niet mogelijk om op een gewone manier afscheid te kunnen nemen van de vaste bezoekers en vrijwilligers. Daarom wil ik hen ook op deze manier bedanken voor een mooie en leerzame tijd bij de Oostvaardersplassen. Dit geldt natuurlijk ook voor jullie als lezers van het blog. Bedankt voor alle leuke reacties die ik de afgelopen jaren mocht ontvangen. En wellicht tot ziens in Noord-Holland!