Op sommige bomen in het bos bij West zijn de laatste weken gele stippen verschenen. Geen ziekte, maar wel een teken dat er iets gaat gebeuren. Begin 2020 vindt er namelijk een bosdunning plaats. Grote delen van het bos bestaan nog uit dennen die dicht op elkaar staan, waardoor loofbomen weinig kans hebben omdat ze te weinig licht krijgen. Om dat te veranderen zaagt Staatsbosbeheer her en der dennen weg zodat er meer licht op de bosbodem komt. Uiteindelijk leidt dit tot een gevarieerder bos met meer soorten flora en fauna, maar ook tot een gezonder bos.

Bos op Terschelling

Op het eiland hebben we meerdere grote bosgebieden, die bijna allemaal begin vorige eeuw zijn aangeplant. Deze aanplant bestond vooral uit Oostenrijkse dennen, die uiteindelijk gebruikt moesten worden in de Limburgse mijnen. De voedselarme droge grond en de zilte zeewind zorgden er echter voor dat de bomen pas bruikbaar waren toen de mijnen al dicht waren… De bomen zijn destijds op ongeveer 1 meter van elkaar geplant, op 1 hectare stonden 10.000 bomen. Je kan je voorstellen dat als er niets was gedaan die bomen allemaal veel te dicht op elkaar zouden komen te staan naarmate ze groter werden. In bosdelen op het eiland met grote volgroeide bomen staan er ongeveer 60 op een hectare. In totaal is er 600 hectare aangeplant bos op het eiland. Jaarlijks groeit het bos, op Terschelling komt er per hectare zo’n 6 kubieke meter hout per jaar bij. Dat betekent dat er in de bossen jaarlijks 3600 kuub bijgroeit. Het bos van West is in totaal 300 hectare, waarin dus jaarlijks 1800 kuub bijgroeit. Deze zogenaamde bosdunning vindt plaats in ongeveer 100 hectare van het bos, zie ook de kaart. In totaal zagen we 2000 kubieke meter hout uit het bos, evenveel als dat er in 3,5 jaar bijgroeit in dat deel. De laatste dunning is echter al meer dan tien jaar geleden geweest, er wordt dus minder hout gezaagd dan dat er in die tijd bij is gekomen.

Meer licht, meer soorten

Om de de pure dennenbossen om te vormen naar gemengd bos met vooral veel loofbomen, is het nodig om meer ruimte te maken in het bos. We zagen daarom dennen weg, waardoor bestaande loofbomen meer ruimte krijgen om te groeien en er meer licht op de bosbodem groeit zodat jonge bomen kiemen. Uiteindelijk ontstaat er zo een bos met meer boomsoorten waarin vervolgens ook meer dier- en plantensoorten voorkomen. Sinds dat in de bossen op Terschelling meer loofhout en dode bomen voorkomen, is bijvoorbeeld het aantal broedende spechten flink toegenomen. Daarnaast leven op een eik ruim 400 plant- en diersoorten, op een den ‘slechts’ 50-70.

Weerbaarder bos

Een bos met meer soorten kan tegen een stootje. Wanneer er een ziekte uitbreekt bij één soort, dan blijven altijd nog de andere soorten staan. Her en der zie je op het eiland stukken dennenbos dat massaal afsterft, meestal is een zwam de oorzaak. Wanneer dit op grote schaal gebeurt kan je je voorstellen dat een heel bos bezwijkt, het is dan goed voor de natuur en mooi voor de wandelaar wanneer er wel andere soorten blijven staan.

Bomen met een herinnering

Mijn collega’s hebben de bomen gemerkt die we weghalen. Het kan natuurlijk zijn dat je een speciale herinnering hebt aan een boom, bijvoorbeeld omdat er een huisdier naast begraven ligt. Hier houden we graag rekening mee, maar dan moeten we het wel weten. Meldt het daarom bij ons via Terschelling@staatsbosbeheer.nl.

Planning en vragen

De bedoeling is dat de zaagwerkzaamheden in de eerste twee maanden van het jaar plaatsvinden. Welke weken precies is nog niet duidelijk en hangt af van de omstandigheden aan de wal. Zodra we hier meer over weten laten we dat horen via de lokale media. In november hebben we twee excursies georganiseerd door het bos. Heeft u deze gemist en vragen? Check dan ook de folder die wij huis-aan-huis op Terschelling rondbrengen begin januari. Staat daar geen antwoord in, mail dan naar Terschelling@staatsbosbeheer.nl of kom langs bij ons kantoor aan de Longway 28.