www.boswachtersblog.nl/ Texel

Een dag als vogelwachter op Texel

3 augustus 2020 Boswachter Anna Sprenkeling in Texel

Met de telescoop op het plateau bezoekers laten kijken naar de vogels in De Geul en De Mokbaai: zo ziet de vogelwacht er deze zomer niet uit. Toch is een week vogelwacht zijn zeker niet saai in deze Coronatijd. Vrijwilliger Els deelt over zomaar een zonnige dag in Juli, als vogelwachter op Texel.

Als ik opsta en met mijn verrekijker over het water van de Mokbaai kijk geloof ik mijn ogen niet. Daar staat – in het stromend water- een roze vogel. Roze, niet wit: een lepelaar is ook een prachtig gezicht.. Maar nee, dit is een flamingo! Ik herinner me Vroege Vogels in het voorjaar: de alleenstaande flamingo van Texel. En nu staat hij of zij daar beestjes te vangen.

Flamingo bij de Horsmeertjes
Foto: Wim van de Woord / Waarneming.nl

De eerste bezoekers komen al aangefietst: een gezin, die afstapt om te vragen waar ze hier kunnen wandelen. Ik vertel ze over de Horsmeertjes en wijs ze dan op de flamingo. Ook verbazing en enthousiasme, vooral bij de kinderen. Zo volgt de ene bezoeker na de andere: op zoek naar de lepelaars, die ook overvliegen. Met vragen over de steltlopers in de Mokbaai of gewoon een praatje. De plaat “Welke vogels van Texel heb je gezien?” is erg in trek: bij kinderen, maar ook bij volwassenen, die voor het eerst een aalscholver herkennen.

Vogelkaart Texel

’s Middags vertrekken mijn collega en ik om bij de Horsmeertjes door het terrein te lopen. Hier vragen over de route, welke roofvogel, waar orchideeën te vinden. Een gezin met fietsen op het wandelpad in De Kreeftepolder…. dat is niet gewenst. Ze stappen af. Een loslopende hond in de duintjes … aanlijnen dan maar.

Foto: Robert Viset

Als we bij de Keet terugkomen stappen twee twintigers af, de benen onder de modder. Op het wad gelopen en een van hen heeft een flinke bloedende snee onder zijn voet. Met een emmer, keukenpapier en de verbanddoos naar het enige kraantje in de omgeving: schoonspoelen en verbinden.

Na het eten veel passanten, die de flamingo komen zoeken (op de site Waarneming gelezen) en nog even naar de parkeerplaats om aan een camperbezitter  een folder te geven, dat overnachten niet is toegestaan. Dan wordt het langzaam stil in het gebied.

Zonsondergang op de Hors

Een week vogelwacht bij Staatsbosbeheer: zoveel mensen leren kijken, laten genieten van vogels en van de schoonheid van Texel. En een oogje in het zeil houden.

reageren

geef een reactie

  • Regien
    4 augustus 2020 om 07:47

    Zo leuk om te lezen! Niet enkel zo veel moois zien, maar ook mensen leren kijken en dat is vaak het begin van genieten van zo veel moois!

  • Eric
    3 augustus 2020 om 23:21

    Precies geschreven zoals het is, vogelwachter op Texel.
    Jullie zijn de geluksvogels die dit jaar op Texel mochten zijn, volgend jaar weer hopen dat de omstandigheden weer goed zijn om weer op Texel te mogen zijn.

  • Albert Westerhof
    3 augustus 2020 om 15:24
i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog