De laatste dag van het vogelwachtseizoen liet zich niet ongemerkt voorbij gaan. Een prachtige regenboog strekte zich uit boven de Slufter monding net toen de laatste vrijwilligers hun spullen pakten. Het liep dit jaar allemaal een beetje anders dan verwacht, maar soms beleef je juist dan de mooiste momenten.

Het seizoen begon zo stil. Ik herkende het eiland bijna niet. De eerste vogels arriveerden in grote getale maar de bezoekers bleven weg. Texelaars herontdekten de natuur om zich heen en genoten van al het moois dat het voorjaar bracht. Buiten sporten, buiten spelen, buiten vergaderen. Blij dat de Texelse natuur gewoon open bleef toen het land op slot ging.

Sommige vogels leken de profiteren van de rust op het eiland. Een bontbekplevier broedde op slechts een paar meter van de heining bij de Slufter monding. En ook de oeverzwaluwen vonden een plekje buiten het afgezette gebied rustig genoeg om hun nesten te graven.

Meer konijnen in het noorden

Met de konijnen in het noorden ging het dit jaar weer wat beter. Vooral in de Eierlandse duinen lijkt een herstellende trend op gang te komen. In vergelijking met 30 jaar geleden zijn de aantallen nog steeds laag. Toch zijn we voorzichtig optimistisch over de tellingen in het noordelijk duingebied dit seizoen. Meer konijnen is goed nieuws voor het hele duin eco-systeem, de graasactiviteit van de dieren houdt o.a. het grijs duin op kwaliteit. Daarnaast is het van groot belang voor tapuiten, die broeden namelijk in verlaten konijnenholen.

Paarse pracht

De natuur kleurde dit seizoen weer paars, eerst de duinviooltjes op de zonnige zuidhellingen van de Kreeftepolder. Toen de prachtige orchideeën langs de oevers van het Krimbos en in de Muy. Daarna was de Slufter aan de beurt: lamsoor bloeide uitbundig dit jaar. Ten slotte zorgde struikheide in bloei voor een paarse gloed over Nationaal park Duinen van Texel.

Vrijwillige vogelwachters

De vrijwillige vogelwachters konden begin juni hun posten in de Geul en de Slufter toch nog innemen. Ze trotseerden een lange hittegolf en pittige zomerstormen. Er waren bijzondere ontmoetingen en mooie waarnemingen. Een zeearend boven de Muy, twee zwarte ooievaars, de flamingo die wekenlang in het westelijk Horsmeertje bleef staan. De Cetti’s zanger liet zich horen en jonge heikikkertjes werden op verschillende plekken gezien. De slanke duingentiaan doet het goed bij de Lange Dam.

Op naar de herfstkleuren

Binnenkort kleuren de laagste delen van de Slufter en de Mokbaai prachtig rood door de herfstkleuren van het zeekraal. Dit bijzondere plantje groeit op een plek waar andere planten het niet uithouden, op de grens van zee en land. Het heeft het zout nodig om te kunnen functioneren. Nadat de plant vergaan is vormen de achterblijvende zaden een heerlijke maaltijd voor veel vogels. De laatste jonge lepelaars hebben hun nesten verlaten, de groene wandelroute, achter de Geul, is sinds 1 september dus ook weer open. Op naar de herfst!