(Foto Gertha Wessels)

Deze week neemt boswachter Erik van der Spek afscheid van Staatsbosbeheer. Vierenveertig dienstjaren, dat vraagt om een kijkje in de tijd!

Welk moment werd je door de natuur gegrepen?

Erik woonde in zijn jeugd op veel verschillende plaatsen in het land. Vader van der Spek nam het gezin vaak mee naar buiten. Al snel trok Erik er ook zelf op uit. Struinen door het heuvelland van Maastricht, vissen in de sloten rond Zoetermeer en verkenningstochten met de scouting rondom Harderwijk. Op de lagere school trof hij een bevlogen natuuronderwijzer, die de leerlingen mee de natuur in nam. In de trektijd gingen ze vogels tellen, soms zelfs vanuit de hal in de school!
Uit de beroepskeuzetest kwam een helder advies: de bosbouwschool. Een keuze waar Erik geen moment spijt van heeft gehad. De ongekende veelzijdigheid van Erik als boswachter werd onmiskenbaar al vroeg in zijn jeugd geboren.

Verschillende jassen

Binnen Staatsbosbeheer oefende Erik diverse functies uit; opzichter, vogelwachter in de Slufter en Eierlandse Duinen, kooiker van de Korverskooi, boswachter publiek en ecologie en buitengewoon opsporingsambtenaar (boa). Erik kent al deze functies van binnen en van buiten, dat is zeer bijzonder en heeft hem veel gebracht. Zijn ervaring in het beheer heeft de basis gelegd om een goed onderbouwde bijdrage te leveren aan nieuwe ontwikkelingen.

Het meest trots op…

Eén van Eriks speerpunten was de terreinen van Staatsbosbeheer toegankelijker te maken voor mensen met een beperking. Mede dankzij zijn inspanningen zijn de Slufter, het uitzichtpunt op de Kampeersnol en het Alloopad rolstoeltoegankelijk.

Het mooiste natuurontwikkelingsproject

Vele grotere en kleinere projecten strijden om de eerste plek, ontwikkelingen waar Erik naar eigen zeggen bij aanvang van zijn functie nauwelijks van had durven dromen. Eén van de mooiste is wat Erik betreft een heel actuele. In het gebied van de Hoge Berg is het een uitdaging om een goede balans te vinden tussen behoud van het cultuurlandschap, rendabele bedrijfsvoering en het realiseren van natuurwaarden. Als resultaat van een constructieve samenwerking tussen alle belanghebbenden lijkt dit complexe gebiedsproces nu een grote kans van slagen te hebben. Erik had de afronding ervan graag nog binnen zijn ambtstermijn willen meemaken.

De natuur doet wat hij wil….

Van te voren weet je niet altijd precies hoe de natuur zich zal ontwikkelen, dat maakt het leuker dan dat je het helemaal kunt voorspellen. Wat gebeurt er als je niets doet? In een deel van de Bleekersvallei is nu een keuze gemaakt voor natuurlijke duinbosontwikkeling. Het is spannend om te zien wat dit aan diversiteit en natuurwaarden zal gaan opleveren. De Dennen blijft in de basis een aangeplant bos, maar dit is oerbos in ontwikkeling!

De meest bijzondere vondst

Talrijke soorten bijen die voor Texel niet bekend waren werden door Erik gevonden. De allerleukste vondst was een bij waarvan men dacht dat hij uitgestorven was in Nederland, de Waddenviltbij. De waarneming was niet van Erik zelf, maar staat voor hem wel bovenaan. De aanwezigheid van deze bij zegt namelijk iets over de natuurkwaliteit die we op Texel vast hebben weten te houden.

Nu tijd voor…

Een heerlijk vooruitzicht is onder andere dat er straks meer ruimte is om de rol van opa te vervullen.

Voor wie Erik straks met zijn net tegenkomt langs een van de oude binnendijken, weet dan dat hij op zoek is naar de gewone langhoornbij. De dienstjaren zitten er op maar de passie voor de natuur blijft!

https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/artikelen/langhoornbijen-op-texel

Waddenviltbij na 30 jaar teruggevonden op Texel