Het is inmiddels juni 2014 en het grote werk is klaar. Op een onoverzichtelijk terrein overgroeid met struweel en ruigte is na 100 jaar de infanteriestelling voor een groot deel weer ingericht naar het model 1914. Voor de inrichting is gebruik gemaakt van een globale tekening uit 1932 en luchtfoto’s uit de jaren 1930-1940. Zichtbare restanten van het loopgraafsysteem aangevuld met profielresten die nog herleidbaar waren naar tekening en foto’s waren vaste ijkpunten voor het herstel.

Het werk is in fasen uitgevoerd. De start is geweest in het begin van 2013. Flora en faunawetgeving , weersomstandigheden en asbestsanering waren bij uitvoering beperkende omstandigheden. Uiteindelijk is er meer dan 25.000 m3 grond verwerkt . Het weer is genoemd als beperkende factor , dat is ook zo. Een regenbui op de vette klei maakt het terrein tot een onwerkbare baggerzooi. Maar uiteindelijk hebben we toch ook weer geluk gehad . Bij de start hadden we vorst nodig om het houtgewas te kunnen verwerken , die hebben we gehad. Droog weer hebben we ook gehad in augustus en september 2013. Toen het eenmaal begon te regenen in september lag het werk ook meteen stil. Helaas geen vorst afgelopen winter. Vorst verkruimelt de klei, wat handig is bij het afwerken. Maar de droogte dit voorjaar heeft weer een goede werkbare periode gebracht.

De stelling is nu weer herkenbaar als verdedigingswerk. Het nieuw ingezaaide gras groent het terrein. De halfverharding in de loopgraven is aangebracht. Het parkeerterrein en de inrit ernaar toe is klaar. De brug over de wetering is aangelegd. De eerste fietsers en wandelaars wachten de openstellingsborden niet af maar zijn hun eigen ontdekkinstocht begonnen. De mannen die met zware trilhamers een zestal in 1940 in opdracht van de Duitsers dichtgemetselde groepsschuilplaatsen weer hebben opengemaakt hebben letterlijk in “het zweet des aanschijns hun brood moeten verdienen”. Wat een sterk werk was dat. De groepsschuilplaatsen waren voor het dichtmetselen nog even volgegooid met zand. Destijds met de hand erin, nu weer met de hand eruit. De ingangen zijn te klein voor machinale ondersteuning.

Er zijn nog wat zaken af te werken. Inrichtingswerken voor schapenbegrazing van het terrein zijn in uitvoering.   De zandzakkenloopgraaf rond een groepsschuilplaats uit 1940 moet nog worden aangelegd. Een nieuwe aanplant met hoogstamfruitbomen op de historisch juiste locatie kan pas na de bladval.

En dan de vraag over de opening en de openstelling. Dat laatste kan al. U bent inmiddels welkom op het terrein. Maar dan de opening. Het is ca 100 geleden dat de infanteriestelling is aangelegd in een tijd van grote Europese spanningen en oorlog.   De media geven nu veel aandacht over die tijd. Daar wordt je stil van. Wat valt er in dat kader eigenlijk te doen als openingshandeling na het herstel van een infanteriestelling. Daar ligt echter een vraag voor die een antwoord moet hebben. Immers waarom stelt de maatschappij ca € 400.000 beschikbaar om een dergelijk werk uit te voeren. Het antwoord zal zijn, dat er belang wordt gehecht aan de tastbare geschiedenis die in meerdere facetten vorm geeft aan de samenleving. Een opening in dat kader is nu dus meer een ijkpunt van inspanningen die velen hebben geleverd bij de voorbereidingen, de uitvoering en de financiering van het uitgevoerde werk.

Er worden bij de opening geen linten geknipt. Geen kanonschoten afgevuurd. Geen helden op een voetstuk geplaatst. Er wordt in alle eenvoud overdag op zaterdag 6 september 2014 een open dag   georganiseerd, waarbij een ieder het feitelijk resultaat kan bekijken en er een toelichting zal worden gegeven over vragen . Een ieder is welkom.