[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=N9pbBNBPNzI&w=560&h=315]
Geduld is een schone zaak…. dat geldt zeker voor natuurbeheerders. Vaak duurt het jaren voordat je de resultaten ziet van je beheer in een gebied. Zo ook in de Wageningse uiterwaarden, in de volksmond de Wageningse Bovenpolder genoemd, gelegen pal tegen de zuidkant van Wageningen aan. Zoals vele uiterwaarden langs de Rijn bestaat het beheer in de Wageningse Bovenpolder uit begrazing met koeien en paarden. Hierdoor ontstaat een ruig en robuust gebied waar de natuurlijke processen van water, wind en begrazing vrij spel hebben. Een ideaal landschap voor bevers met veel water om in te zwemmen, struiken waar ze zich in kunnen verschuilen en jonge wilgen om aan te knagen. En nu is het zover! De eerste bever heeft de Wageningse Bovenpolder gevonden!

Tim Breur, een net afgestudeerde ecoloog van de universiteit van Wageningen, en wonend aan de grens van de uiterwaard, heeft de beverburcht ontdekt. Op zijn foto van de beverburcht is duidelijke de zo karakteristieke ‘glijbaan’ te zien die de bever maakt als hij het water inglijdt met zijn grote platte staart. Ook de vraat van de bever is goed te zien aan de knaagsporen van de wilgjes in de buurt van de burcht op de andere foto. Bevers gebruiken de afgeknaagde takken voor het bouwen van hun burcht en vooral ’s winters eten ze ook takken en de schors van de bomen.

In 1988 en 1992 heeft Staatsbosbeheer in samenwerking met het Wereld Natuur Fonds bevers uitgezet die oorspronkelijk uit een natuurgebied in Oost-Duitsland kwamen. De bevers redden zich inmiddels uitstekend in ons land, het aantal neemt toe en ze verspreiden zich via de grote rivieren naar steeds meer uiterwaarden. De herintroductie van de bever is nu ook een succes in de Wageningse Bovenpolder en daar zijn we trots op.

Boswachter Kim van der Klis