Tja, en dan word je ineens voor de leeuwen geworpen…of voor de wilde zwijnen, wat je wilt. Donderdag ga ik de Grote Vijf Edelhert doen op de midden Veluwe. Zeker spannend, want ik weet de weg niet…dat wordt een gevaarlijke Safari tocht van twee uur. Als het goed is, want misschien komen we wel nooit meer thuis. Vanmiddag even voorgereden met collega Lennard die het gebied op zijn duimpje kent en een routekaartje had gemaakt.

Het eerste stuk ging nog wel, ik wist tenminste nog waar we ongeveer waren. En ja hoor, daar was het eerste zwijn met biggen en een paar stuks roodwild. Vaktermen die ik je wel een keer uitleg als je met een excursie meegaat. Het tweede gedeelte was echter andere koek voor mij… maar wel heeeel mooi! Alleen om daar te rijden was al gaaf, kan je nagaan als we dat donderdag met Landrovers doen!

Dit zou het leefgebied van de geweidragers zijn en we zaten flink naar een daginstand links te turen (weer zo’n vakterm, die ik je wel uitleg als je meegaat op excursie), toen ik vanuit mijn ooghoek rechts iets zag staan….kijk kijk kijk….een dikke hinde, en dan bedoel ik een echt dikke hinde… daar zat een kalfje in. Ze stond midden op een wildakkertje vlak langs het pad met een bek vol gras, lekker te kauwen. Zo dichtbij had ik nog nooit een hert gezien.

Om haar niet te laten schrikken reden we stilletjes door. Ze schrok helemaal niet en keek ons eerder aan met een blik van ‘rij door met die stomme auto, ik sta hier net zo lekker te grazen’. Ze stopte wel even met eten en toen we de hoek om reden stond ze daar nog, klaar om de volgende hap te nemen….WOW, wow wow….

Oeps, nu was ik de weg kwijt….. Tot donderdag.

Boswachter Monique Zondag