Naast de bekende ‘Grote Vijf’ op de Veluwe, kennen we ook de ‘Kleine Vijf’. Indrukwekkende kleine bewoners van de Veluwe. In een vijftal blogs zetten we de das, de vos, de raaf, de boommarter en de bosuil in het zonnetje. Misschien verlaten ze vandaag wel even hun karakteristieke hol, maken ze hun kenmerkende geluid of vliegen ze over u heen…. Na het lezen van deze korte blogs herkent u ze meteen.

Het is een opmerkelijke verschijning, de bosuil. Het is een ferme dikke vogel met heel grote ogen. Maar onder dat dikke verenpak is de bosuil eigenlijk maar een klein vogeltje. Deze nachtbraker is misschien nog wel bekendst om de spookachtige roep -graag gebruikt in griezelfilms – van de mannetjes, vaak beantwoord door de ijselijke kreet van de vrouwtjes.

Het leven van een bosuil speelt zich voornamelijk af in de nachtelijke uren. Ze zitten dan op de uitkijk of er een lekker hapje voorbij komt. Bosuilen kunnen prima zien in het donker, zelfs bij het kleinste sprankje maanlicht. Ze eten vooral muizen, kikkers, vogels en andere kleine dieren.

Uilen staan bekend om hun flexibele hals die bijna volledig rond kan draaien. Dat heeft te maken met hun ogen, die niet kunnen verdraaien in hun kassen. Door hun flexibele hals kunnen ze toch goed om zich heen kijken.

Volgende week zal ik de das uitlichten, het laatste dier in de serie blogs over de Kleine Vijf.

Boswachter Marike Vissers