De schaapachtigste van de Grote Vijf; de moeflon
Moeflons
Naast de bekende ‘Big Five’ in Afrika, kennen we ook de ‘Grote Vijf’ op de Veluwe. De meest indrukwekkende grote bewoners van de Veluwe. In een vijftal blogs zetten we het edelhert, damhert, ree, wild zwijn en de moeflon in het zonnetje. Misschien verlaten ze vandaag wel even hun schuilplaats, maken ze hun kenmerkende geluid of lopen ze voor je langs…. Na het lezen van deze blogs herken je ze meteen.
Vandaag aandacht voor de schaapachtigste van de Grote Vijf; de moeflon. De moeflon is een bijzondere verschijning, met zijn sterk gekromde hoorns. Het is het kleinste wilde schaap met een schofthoogte tot 80 centimeter, terwijl de lengte van kop tot staart 100 – 130 centimeter is. De vacht is roodbruin, met een witte buik, en ook bij de ogen, neus en hoeven zijn witte haren zichtbaar. Mannetjes hebben op de rug een lichte, zadelvormige vlek.
Hoorns
De hoorns van de moeflon groeien vanaf de vierde levensmaand tot het vierde jaar snel, daarna gaat de groei langzamer. Een moeflon draagt het gehele jaar horens en gooit ze niet af, zoals herten dat doen. De vorm en lengte is per dier verschillend, maar ze kunnen tot 85 centimeter lang zijn. Vooral bij oude rammen kunnen de horens tot achter de oren omkrullen. Vrouwtjes krijgen vaak ook hoorns, maar die blijven veel kleiner dan die van de mannetjes en blijven vaak beperkt tot korte stompjes.
Inheems of uitheems?
In Nederland komen op een heel beperkt aantal plaatsen moeflons voor. Op de Veluwe loopt een kudde nabij Vierhouten. Deze dieren zijn allen afkomstig van een kudde die in de jaren twintig van de vorige eeuw uitgezet is in het Nationaal Park De Hoge Veluwe. De status van de moeflon in Nederland kan verwarrend zijn. Het behoort niet tot de inheemse diersoort, want is geïntroduceerd in de 18de eeuw voor de jacht. De moeflon komt dus van oorsprong niet in Nederland voor en wordt daarom een exoot (uitheems) genoemd. De laatste natuurlijke populaties op Corsica en Sardinië zijn bedreigd en bestaan uit nog enkele honderden dieren, terwijl de elders uitgezette kuddes goed gedijen.
Gevechten in de bronsttijd
De voortplantingstijd van de moeflon, ook wel bronsttijd genoemd, loopt van oktober tot november. De mannetjes vechten dan om de vrouwtjes. Hierbij rennen de mannetjes van enige afstand op elkaar in, springen op het laatste moment omhoog en slaan voluit met de koppen tegen elkaar. Dit stoten wordt herhaald, kan heel lang doorgaan en is soms goed hoorbaar. De gevechten zijn heftig, maar er vallen nooit dodelijke slachtoffers. In april en mei worden de lammetjes geboren. Deze wegen bij de geboorte slechts 2800 gram en zijn kleiner dan een haas.
In een volgende blog zetten we het grootste dier van de Grote Vijf van de Veluwe in het zonnetje; het edelhert.
P.s. Wil je de kans krijgen om alle vijf de dieren van de Grote Vijf van de Veluwe te zien? In de bossen bij Vierhouten staat de Wildarena Hemellootjes. Dit de enige observatiepost waar je alle vijf wilde dieren kunt treffen. De Wildarena is alleen onder begeleiding te bezoeken.
Boswachter Laurens Jansen en Kirsten van Gortel-Roest
geef een reactie
groothedde bert
iGoedemorgen,deze site is perfect qua voorlichting etc.volg het regelmatig.Echter ik weet via via dat er bv ook in Vierhouten eo en de Kroondomeinen er nog steeds jacht plaats vind,On begrijpelijk vind ik dat,gewoon JACHTVERBOD beter voor de zichtbaarheid en de touristen ik fiets regelmatig bv in het kroondomein gortel uddel zie vrywel nooit wild gr uw reactie
veluwe
Dag meneer Groothedde,
Fijn om te horen dat deze boswachtersblog voor u iets te bieden heeft.
Staatsbosbeheer heeft grote bos- en heidegebieden in beheer op de Veluwe, waarin veel (grof)wild aanwezig is. Op de Veluwe zijn ook vele andere eigenaren van stukken bos en heide terreinen waar grofwild aanwezig is, zoals de Kroondomeinen. Gezamenlijk is het Faunabeheerplan opgesteld en vastgesteld door de provincie. Dit faunabeheerplan regelt waar er welke doelstanden edelherten, wilde zwijnen en damherten aanwezig mogen zijn op de Veluwe. Als er geen jacht (is eigenlijk beheer en schadebestrijding) zou zijn op de Veluwe, dan zouden de aantallen grofwild veel hoger oplopen. Zó hoog oplopen dat er veel meer verkeersaanrijdingen zouden zijn, en veel meer schade aan landbouwgewassen.
Staatsbosbeheer hanteert het principe van weren en belonen. Weren op die plekken waar je aanrijdingen en schade kunt verwachten, en belonen op de plekken waar geen verkeer is en veel minder kans op gewasschade. Op die plekken waar het principe van belonen wordt toegepast, moet het grofwild op den duur meer zichtbaar worden.
Zo zijn er ook in het Vierhouterbos jachtvrije zones, die de wildzichtbaarheid vergroten. Tevens zijn er speciale weides en observatieplaatsen, om het wild aan de toerist en inwoner te laten zien, en jagen we niet in de bronsttijd van edelherten. De wildzichtbaarheid is een belangrijk doel voor Staatsbosbeheer.
Samengevat betekent dit dat door het faunabeheer de aantallen dieren op een acceptabel niveau blijven, en rekening wordt gehouden met de vele andere belangen die op de Veluwe aanwezig zijn.
Jan Griekspoor, boswachter faunabeheer en Lennard Jasper, boswachter publiek
A.M.
Sterker nog, de Kroondomeinen zijn publiekelijk bezit, maar de Kon. familie heeft zich deze toegeëigend voor eigen hobby, jagen. Om meerdere redenen foute boel.
Was laatst een uitzending van Zembla hierover, met documenten en bewijzen.
De koning krijgt er per vijf jaar 4,7 miljoen subsidie voor en al jaren wordt de hele constructie door advocaten aangevochten. Nog zonder resultaat.