Hij heeft maar liefst zo'n 90 collega's in zijn 'safari-bestand' zitten, chauffeert, coördineert, gidst, gaat op pad met hele schoolklassen en heeft en passant ook nog even zijn eigen bedrijfje opgericht. Hoe en waarom? Dat vertelt hij zelf het allerbeste.

Mijn naam is Sjarif Haberham en ik woon in Almere op een steenworp afstand van de Oostvaardersplassen. Sinds 2010 ben ik vrijwilliger bij Staatsbosbeheer. Dat begon met een oproep van SBB aan Land Rover rijders om hun ‘safari’ auto ter beschikking te stellen bij de Grote Vijf safari’s. En zo kwam ik op de Veluwe terecht. We rijden onder leiding van een boswachter met publiek in de wagen door natuurgebieden op zoek naar de ‘Grote Vijf’. Op de Veluwe zoek je dan vooral het zwijn, hert en ree, want bevers en zeehonden doen het hier nog niet zo goed.

Inmiddels heeft de Grote Vijf een grote vlucht genomen, het is ook erg leuk om te doen. Dit jaar zijn er in het hele land zo’n 70 ritten met Land Rovers en hebben we ruim 90 vrijwillige Land Rover bezitters in ons bestand. Om dat allemaal in goede banen te helpen leiden ben ik ondertussen coördinator geworden voor de planning van de landelijke Grote Vijf safari’s.

Het delen van je natuurbeleving

Omdat het leuk is om het beleven van de natuur te delen en door de ervaring bij de safari’s en goede contacten met de boswachters, ben ik daarnaast gids geworden bij excursies. We gaan dan met groepen mensen naar de wildarena’s en doen onder andere de hertenbronst excursies in het najaar. Deze gidsen zijn een leuke groep mensen met verschillende achtergronden maar dezelfde passie. Bij excursies zijn we altijd met z’n tweeën in wisselende samenstelling. Als groep krijgen we interessante cursussen en uitstapjes en ook leren we van alles van elkaar.

Zo kreeg ik de smaak echt te pakken en werd ik ook dichter bij huis vrijwilliger bij SBB. Bij de Kemphaan in Almere begeleid ik schoolklassen met het Natuurwijs en Natuursprong programma. Het is prachtig om te zien hoe kinderen geboeid kunnen worden door de natuur. Ook stond ik al een aantal keren op de Doe-en-Kijkdag en andere evenementen met SBB.

Van hobby naar werk

Bij elkaar kan al dat vrijwilligerswerk een hoop tijd opslokken, maar daar heb ik het volgende op gevonden: Je hoeft echt niet tot je pensioen te wachten om vrijwilliger te worden, zoals laatst in de media de gemiddelde vrijwilliger werd gekarakteriseerd. Op mijn vijftigste verjaardag heb ik een sabbatical genomen en nam mij toen voor om alleen nog leuke dingen te doen. Dat lukt tot nu toe aardig, met verrassende wendingen.

Juist door mijn vrijwilligersactiviteiten met kinderen in de natuur ontdekte ik een gat in de markt en een nieuwe carrière. Kinderen vinden namelijk zowel de natuur als de Land Rover ontzettend interessant. En zo startte ik drie jaar geleden een eigen bedrijf ‘Artibor’, een samentrekking van Arbor (boom) en Artifex (vakman, kunstenaar), in natuuractiviteiten. Door de goede relatie die er al was kan ik zo prettig samenwerken en krijg ik zelfs opdrachten van of via Staatsbosbeheer. Vooral de kinderfeestjes in het bos zijn succesvol en worden zeer gewaardeerd door de ouders. En door zo van mijn hobby mijn werk te maken kan ik zeggen dat ik eigenlijk nog steeds met sabbatical ben!