Ik droomde vannacht dat ik in het volle maanlicht liep en wolven hoorde huilen. Kun je je dat voorstellen in Nederland? Het zou zomaar kunnen gebeuren op de Veluwe want de wolf is terug. Als boswachter moet ik nog even wennen aan dat idee. Voor veel mensen kan de aanwezigheid van de wolf ook heel spannend zijn, dat snap ik heel goed.

Wolf op de Veluwe

Sinds vorige week weten we dat de wolvin zich echt officieel heeft gevestigd op de Veluwe. Het eerste leefgebied in Nederland en dan ook nog in mijn werkgebied de Noord-Veluwe. Daar ben ik bijzonder trots op. De wolf die onze natuur zelf heeft gevonden, er vanuit Duitsland honderden kilometers voor heeft gelopen en het gebied goed genoeg heeft bevonden. Ik snap haar wel. Hier is rust, ruimte en veel voedsel. Haar favoriete menu van wilde prooidieren is hier op de uitgestrekte Veluwe volop aanwezig. En toen maakte de provincie Gelderland ook nog bekend dat er een mannetjes wolf bij haar loopt. Dat heeft DNA uitgewezen. Om dit bijzondere natuurnieuws te delen vroeg ik collega boswachter Arjan Postma langs te komen. Ons gesprek over de komst van de wolf kun je zien in het filmpje hieronder.

Iemand vroeg mij eens ‘hoe vindt een mannetje dat ene vrouwtje dan?’. ‘Dat gaat vanzelf’, was mijn antwoord. Daarom laat de wolvin graag weten dat ze er is, met bijvoorbeeld het maken van geurmarkeringen en het neerleggen van drollen op bospaden. Instinctief weet de reu vrij snel waar de wolvin haar nieuwe leefgebied maakt. Ze hebben namelijk een sterke neus. Een loops vrouwtje is zo gevonden. Nou dat blijkt dus, en vlot ook. Of hij een blijvertje is en of het tot welpen zal leiden, moeten we afwachten. Ook dat regelt de natuur zelf. Geweldig vind ik dat, de kracht van de natuur. In het volgende filmpje filosoferen Arjan en ik over het wolvenhol!

Fascinerend

De wolf heeft mij altijd al geboeid. Die ogen, die slimheid, het sociale gedrag en de stiekeme hoop dat ik als verdwaald kind door wolven zou worden opgevoed. Het is geen knuffeldier dat snappen we allemaal. Het is een roofdier, een toppredator zelfs, zo noemen we een roofdier dat boven in de voedselketen staat. Juist daarom ook is de wolf welkom op de Veluwe. Deze toppredator is 140 jaar weggeweest en vervult een hele belangrijke rol in het ecosysteem. Hij eet reeën, damherten, edelherten en ook wilde zwijnen. Dat gaan we zeker merken, hoe en wat precies moet nog blijken. Het is voor de natuur goed nieuws. Ik heb er al heel wat media over te woord gestaan, zoals in dit interview op 3FM.

Samenleven

Ik hoop dat met alle nieuwe kennis, die we op de Veluwe op doen, mens en wolf goed met elkaar kunnen samenleven. En dat we deze kennis kunnen inzetten om de wolf te beschermen in haar nieuwe leefgebied en er goede samenwerking en draagvlak tussen boer, boswachter of schaapsherder mag ontstaan. Dat we samen een generatie wolvenpups verwelkomen en bewonderen en we de soms angstaanjagende verhalen en reputatie achter ons kunnen laten. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de Noord-Amerikaanse indianen in de film Dances with wolves, over het verbond tussen de indianen en de wolven en elkaars land te respecteren. En laten we op de Noord-Veluwe nu toevallig ook nog eens veel bossen met dansende bomen hebben…