Natuur beschermen én beleven; Recreatiezoneringsplan Veluwe
Foto: Provincie Gelderland
Onze Veluwe is een groot en drukbezocht natuurgebied. Bewoners, toeristen, wandelaars, fietsers, , ruiters, en dagjesmensen genieten er volop van. Logisch, het is er prachtig, uitgestrekt en gevarieerd. Voor de natuur en specifiek voor bepaalde vogels, dieren en planten, is het op sommige plekken te druk. De balans tussen natuur en recreatie op de hele Veluwe is daarom onder regie van de provincie tegen het licht gehouden. Dit heeft een Recreatiezoneringsplan opgeleverd, waarin de balans is gezocht tussen natuur en recreatie: beschermen én beleven. Het plan, de samenvatting en een kort filmpje staan op www.recreatiezoneringopdeveluwe.nl. Een digitale bijeenkomst over het plan en de maatregelen vindt plaats op 23 november.
Wij boswachters zijn trots op de Veluwe, net als veel bewoners dat zijn. Het is een van de grootste aaneengesloten natuurgebieden van Nederland en onderdeel van het Europese netwerk van beschermde natuur: Natura 2000. Het gaat helaas niet goed met onze prachtige Gelderse natuur. Door verdroging, verzuring, vermesting en verstoring gaan bomen dood en verdwijnen planten en dieren. Daarom werken we op de Veluwe met heel veel partijen samen om de Veluwse natuur weer sterker te maken. Er worden herstelprogramma’s gemaakt voor bossen, vennen en venen, heide en stuifzanden en beken. Er is werk aan de winkel om de natuur in stand te houden.
Foto: Annemarie Bergfeld
Balans zoeken
Het recreatiezoneringsplan is bedoeld om de verstoring van de natuur te beperken. De Veluwe blijft toegankelijk. Op de meest kwetsbare plekken, bijvoorbeeld de stuifzanden en heidevelden, moeten we planten en dieren beschermen door ze meer rust te bieden. Daarom gaat tijdens het broedseizoen een deel van het Kootwijkerzand ‘dicht’ om de kans op broedsucces van vogels te vergroten. Over het hoe en wat blijven we hier in gesprek met de omgeving. Voor de hele Veluwe geldt dat waar nodig voor de bescherming van de natuur er paden en routes worden verlegd en soms ook verminderd. Op andere plekken waar de natuur minder kwetsbaar is worden de recreatiemogelijkheden juist verbeterd en worden extra voorzieningen aangelegd, bijvoorbeeld het realiseren van uitzichtpunten..
Het Recreatiezoneringsplan is een eerste, maar belangrijke stap, om de komende 10 jaar richting te geven aan het recreatief gebruik van de Veluwe. De Veluwe blijft toegankelijk, maar niet alles kan overal en altijd. Bij de praktische uitwerking van de zones wordt gewerkt met twee hoofdprincipes: de maaswijdte van de wegen en paden; en de verschillende vormen van recreatie en daarbij horende faciliteiten. Uitgangspunten zijn: stiller waar dat nodig is en drukker waar dat kan. Het plan gaat bijdragen aan de balans tussen natuur en recreatie. Het helpt de natuurkwaliteit te verbeteren.
Digitale informatiebijeenkomst op 23 november
Op dinsdag 23 november organiseert provincie Gelderland een digitale informatiebijeenkomst voor bewoners, ondernemers en gebruikersgroepen over het Recreatiezoneringsplan. Gedeputeerde Peter van ‘t Hoog is daarbij aanwezig, net als wij boswachters, en een aantal belanghebbenden. Tijdens de bijeenkomst geeft de provincie informatie, is er een aantal gesprekken én worden vragen beantwoord die u in de chat kunt stellen. De bijeenkomst is van 19.30 tot uiterlijk 21.00 uur. U kunt deelnemen via deze link: https://vimeo.com/event/1350918
Aanmelden is niet nodig. Wel wil de provincie de deelnemers een aantal vragen stellen, daarvoor is het handig uw mobiele telefoon bij de hand te houden.
geef een reactie
Yvonne
Op plekken waar de natuur minder kwetsbaar is komen extra voorzieningen zoals uitzichtpunten… Dat betekent ter plaatse meer drukte, terwijl het gebied toch al met al kwetsbaar is. Onbegrijpelijk. Nog meer ‘kermisattracties’ met schreeuwend publiek erbij of schermen/hutten waar een vaste kliek neerstrijkt waardoor ‘vreemden’ geen kans krijgen een kijkje te nemen. Voor stiltezoekers blijft steeds minder over, want je zult eerst vanaf een parkeerplaats door drukte heen moeten en dieper het veld in om herrie te ontvluchten… en dan tot de conclusie komen, dat je daar niet (meer) welkom bent of alsnog niet aan drukte kunt ontkomen, doordat paden zijn opgeheven en iedereen langs ‘highlights’ gedirigeerd wordt. Dan kan het uiteindelijk ‘filelopen langs een rustgebied’ worden zoals langs de Paardenslenkte op Noorderheide. Wie (vanwege gevorderde leeftijd) minder goed ter been is, zal niet eens aan drukte kunnen ontkomen, want stille(re) gebieden liggen dan te ver weg. De enigen die tot ‘de stille kernen’ zullen kunnen (blijven) doordringen zijn de irritante schreeuwende macho’s op hun atb’tjes, die liefst elk olifantenpaadje bestempelen tot ‘officiële’ route.
Als een deel van het Kootwijkerzand dicht gaat, is het hoog tijd te controleren op loslopende honden en boetes uit te delen in plaats van eindeloos te polderen. Veel hondenbezitters zijn namelijk stronteigenwijs en niet voor verbeterkng vatbaar. Een hond weet niet beter, de baas wel. Vooral in het weekend loopt het de spuigaten uit. En nee, dat gebeurt zeer beslist niet sinds corona.
Recreanten uit de vakantieparken bij Kootwijk en van camping Zanderdennen zullen zich niet door verbodsbordjes tegen laten houden. Dorpsbewoners zelf trouwens ook niet, want die beschouwen – zoals overal in Nederland – natuurgebieden om de hoek als ‘eigen achtertuin’, m.a.w. (een soort) privébezit.
Begin oktober wandelde ik een half uur na zonsopkomst op het Kootwijkerzand. Ik ergerde me groen en geel, want het zand krioelde van verse sporen van roodwild dat door bezoekers met loslopende honden heen en weer was gejaagd (het had twee uur daarvoor flink geregend, waardoor oude sporen waren uitgewist; verse hondensporen weken meer dan de lengte van een lijn af van mensenvoetsporen, roodwild was in galop tussen verschillende dekkingsbossen heen en weer gejaagd).
Trouwens, hoe voorkom je dat stuifzand vastgelegd wordt door tankmos? Door er kreuz und quer te struinen blijft het zand in beweging. Anders slaat de bodem dicht en heeft de wind er geen vat meer op. Stuifzand beheren en beschermen doe je niet door het dicht te gooien.
ton
prachtig verhaal, edoch het gaat, nog meer,betekenen dat de gemiddelde bezoeker op steeds minder plaatsen mag komen en zeg niet dat dat niet waar is want ik kan u nu al meenemen naar bepaalde bossen en laten zien hoe eea in de praktijk werkt,
De zgn rustgebieden worden steeds groter en kleinere,leuke paden steeds meer afgesloten, het avontuur gaat op deze manier verloren en dan maar roepen dat het steeds drukker wordt in het bos, logisch, als we op steeds minder plekken mogen komen.
Adriana Beaupain
Helemaal mee eens