Één van mijn lievelingsplanten is toch wel veenpluis, (familie van de cypergrassen). Een jongedame vroeg me eens wat dat toch was, die “veertjes op een steeltje”. Een prachtige omschrijving, want zo ziet het er ook uit. Veenpluis groeit op vochtige moerasachtige, schrale grond. Één keer per jaar, als alles in bloei heeft gestaan, wordt dit natte stukje heel kort afgemaaid (verschraling). Precies wat veenpluis, maar ook orchideeën nodig hebben.

Door ontginning en ontwatering is het steeds minder te zien in Nederland. Vroeger werd het pluis geplukt als kussenvulling. Nu dus te zien in het schermlandje (Maarten’s landje) naast de Postweg. Collega Pieter Schaper maakte vanmorgen deze foto. De pluizen wuiven mooi in de wind; prachtig plaatje, geniet u even mee?