“Wij verblijven zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over ons heeft.”
De prachtige tekst van dichter en filosoof Friedrich Nietzsche (1844-1900), en voor mij helemaal waar.

Het is niet raar dat we ons zo verbonden voelen de natuur. Een plek zonder stadslawaai en lonkende etalages, een plek zonder haast of gedoe omdat we overal een mening over moeten hebben. Gewoon een plek waar je simpel om je heen kunt kijken, luisteren, het warme zand onder je blote voeten voelen. Het zout proeven, als je die ander een zoen geeft. Een plek waar je zintuigen eens op een andere manier geprikkeld worden.

Termen als mindfulness, wellness en ‘het hoofd leegmaken’ duiken tegenwoordig in allerlei bladen en tv-programma’s op. Met daarin een grote rol voor de natuur. Blijkbaar hebben we daar met z’n allen behoefte aan: weg van alle dagelijkse dingen, even lekker niks. Geen agenda, files of kinderen die naar de sportclub moeten. We zijn op zoek naar balans, harmonie, rust.

En de natuur geeft je dat, ook op Vlieland. Zittend bij het wad, kijken hoe het water zakt, weer stijgt. Of op je rug in de luwte van een duinpan, met hoog boven je de zon en de wolken die voorbij drijven, een zilvermeeuw die vlak over scheert. Zwervend over het eiland, het gevoel hebben dat je alleen op de wereld bent. Je eigen weg zoeken, én vinden: heerlijk van de paden af, door de duinen. Zonder te verdwalen want op de top van het hoogste duin wijst de vuurtoren je altijd de weg naar het dorp.

Even geen mening over iets hoeven hebben, en niets met een mening over jou. Dat is wat je op Vlieland vindt, naast alle geweldige activiteiten: gewoon even lekker niks. Niks anders dan de natuur.

Boswachter Anke Bruin-Kommerij