www.boswachtersblog.nl/ Zuid-Holland

Natuur blijft verrassen

20 juni 2017 Boswachter Jenny van Leeuwen in Zuid-Holland

Deze column staat in Toeractief, een wandel- en fietsmagazine met routes en achtergrondverhalen www.toeractief.nl

Deze periode van het jaar is misschien nog wel het mooist. Alles is in bloei, alles is jong. De natuur is zwanger van nieuw leven. Er is zoveel te zien dat je als boswachter geen moment rust hebt. En daarbij raak je nooit uitgekeken. Zo werd ik onlangs nog weer compleet verrast door een bijzonder ritueel. Bijna iedereen kent wel het baltsritueel van de futen. Deze prachtige watervogels maken er een ware dans van. Zo van: knik jij dan knik ik, schud jij dan schud ik. De koppen schudden en knikken. Ze spiegelen daarbij elkaars gedrag.

Als boswachter weet je veel van de natuur. Maar hoe meer je weet, hoe meer je je realiseert dat je eigenlijk niets weet. Zo las ik onlangs over de ultieme finale van het baltsgedrag van de futen. Na het ‘knikken en schudden’ zouden ze allebei waterplanten opduiken en met deze planten in de snavel geklemd rechtop in het water tegen elkaar op botsen. Zo hoog mogelijk. Ook al had ik het baltsgedrag van futen vaak bewonderd, dit had ik nog nooit gezien. Toch nóg wat beter opletten dus!

Finale

Op mijn vrije dag pak ik vaak de racefiets. Zo ook op een koude voorjaarsdag. Al gauw zag ik in de sloot een paartje futen baltsen. Het bekende knikken en schudden. Alert gemaakt door het artikel, stapte ik meteen af en bewonderde het vertrouwde schouwspel. Het duurde even. De kou drong door mijn sportkleding, maar ik liet mij niet weerhouden. Ik moest en zou de finale van deze balts meemaken. Ik hoefde uiteindelijk niet eens echt lang te wachten. Opeens zwommen de futen uit elkaar. Het leek alsof het ritueel beëindigd was. Normaal gesproken zou ik nu zijn doorgefietst. Maar dit keer aanschouwde ik de finale: de futen doken onder water. Beiden in een heel andere richting. Ze kwamen boven, zwommen pijlsnel naar elkaar toe en met de opgedoken waterplanten in de snavel geklemd en de borst tegen elkaar kwamen ze met veel getrappel en gespetter rechtop, bijna helemaal het water uit. Wat een mooi spektakel! Blij stapte ik weer op mijn racefiets en fietste nog harder en blijer tegen de wind in verder. De natuur blijft verrassen. Eindeloos…

Echt beleven

Ik was zo ademloos aan het kijken geweest, dat ik van deze finale van de balts geen foto heb gemaakt voor deze foto-column. Je zal dat dus zelf moeten gaan beleven. Ik raad daarbij iedereen aan: steeds als je een bijzonder natuurverschijnsel voor het eerst ziet, maak dan geen foto’s maar beleef het eerst zélf in plaats van door je lens. De tweede keer dat je iets ziet, is het pas tijd voor de beste foto’s. Een foto van de finale van de balts van de futen, houden jullie dus van me te goed!

Nu eerst genieten van het resultaat van de balts: de prachtige jonge futen die in hun gestreepte ‘pyama-kleed’ bovenop de rug van de ouders meeliften. Nog zo’n mooi verschijnsel van deze watervogel!

reageren

geef een reactie

  • Els van Venetie
    20 juni 2017 om 09:57

    Hallo Jenny, Wat een prachtig verhaal, maar vooral een prima advies: kijk en sla die ervaring in je geheugen op! En die foto van pa of ma fuut met jong stijgt boven zichzelf uit: ik blijf ernaar kijken, vooral omdat het lijnenspel een extra dimensie eraan toevoegt!

    • Boswachter Jenny van Leeuwen
      21 juni 2017 om 12:09

      Dank voor je leuke reactie Els! Op de foto is ook leuk te zien dat de jonge fuut eigenlijk al wat te groot is voor op de rug van de ouder. Hij puilt aan alle kanten uit en roeit zelfs al mee met z’n pootjes. Inderdaad, beleef het buiten en sla het op: op je eigen harde schijf!

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog