www.boswachtersblog.nl/ Zuid-Holland

Column: De branding en het tij

30 september 2019 Boswachter Jenny van Leeuwen in Zuid-Holland

Daar zit ik dan … midden in de branding! In Arnhem worden de resultaten bekend gemaakt van onderzoek naar het gebruik van bestrijdingsmiddelen op boerenland en het effect daarvan op de overlevingskansen van de weidevogels. De gemoederen lopen hoog op. De emoties van vogelliefhebbers én boeren zijn duidelijk zichtbaar. Een biologische boer waar toch veel bestrijdingsmiddelen uit het verleden zijn gevonden, is even stil tijdens zijn speech en slikt zichtbare emotie weg. Op weg naar huis hoor ik op het radionieuws over de bijeenkomst. Het onderzoek wordt zowel geprezen als ter discussie gesteld. Maar dat het een belangrijk onderzoek is dat veel losmaakt, dát staat buiten kijf.

Deze column heeft in Toeractief gestaan.

Erg?

Eén ding wordt zo langzamerhand heel duidelijk: na de Tweede Wereldoorlog is het accent véél te véél op hoge productie op het boerenland komen te liggen. En dat komt vooral door de consumenten. Zij willen producten voor de allerlaagste prijs, waardoor boer én natuur in de knel komen. Dit is ten koste gegaan van de biodiversiteit op het platteland. Sinds 1960 zijn insecten met de helft in aantallen achteruit gegaan en de weidevogels met driekwart. Mensen zeggen wel eens verontwaardigd: “Maar boswachter, wat is daar nou erg aan? Daar merk ik toch niets van?”

Signaal

Dan ben ík even stil en slik … Vervolgens leg ik geduldig uit dat ik vind dat alle levende wezens per definitie bestaansrecht hebben op onze gezamenlijke planeet. Verder zijn alle soorten een schakel in een groot geheel dat onze planeet leefbaar en mooi houdt. Haal je een schakel weg, dan merkt het ‘geheel’ daar uiteindelijk wat van. De dramatische afname van insecten en vogels geeft ons een belangrijk signaal als de welbekende kanarie in de kolenmijn. Als de kanarie van z’n stokje valt, dan weet je als mijnwerker dat je weg moeten wezen omdat de situatie er niet veilig en gezond is. Het massale verdwijnen van soorten op het platteland geeft ons een signaal over de leefbaarheid van ónze leefomgeving.

Pijn

De ‘branding’ omtrent dit onderwerp is inmiddels duidelijk voelbaar… nu het tij nog. Het tij moet namelijk gekeerd, voor het te laat is. Maar hoe? Rijksoverheid, provincies, natuurorganisaties én boeren starten inmiddels gezamenlijke initiatieven in de vorm van ‘collectieven’ en natuurinclusieve landbouw. Samenwerkingen komen tot stand tot ver over de eigen gebiedsgrenzen en sloten.

Of het al niet te laat is? Voor sommige soorten misschien al wel, zoals de veldleeuwerik en de kemphaan. Alleen al de gedachte daaraan doet me pijn. Ik gun namelijk de volgende generaties een gezonde leefomgeving én het schouwspel van bloemrijke weiden met de prachtige balts van de kemphanen en de niet te evenaren melodieuze zang van de veldleeuwerik.

Gezonde verstand

Dus nu het nog niet te laat lijkt: stop met wijzen naar de ander, want iedereen kan vandaag nog aan de slag! Koop natuurvriendelijke producten voor een eerlijke prijs. Zet je in voor een bloemrijke en insectenrijke omgeving, bijvoorbeeld in je tuin of straat. En gebruik zélf geen gif! Onlangs werd bekend dat mezen massaal doodgaan door gebruik van gif tegen de buxusmot in tuinen! Want wat het uiteindelijke effect van bestrijdingsmiddelen ook is; dat wat insecten massaal doodmaakt, kan uiteindelijk toch nooit goed zijn voor bodem, plant, mens en dier? Dat hoeft toch niemand burger en boer aan het gezonde verstand te brengen?

reageren

geef een reactie

  • Henny de Jong- van Dijk
    1 oktober 2019 om 11:59

    Triest maar tegelijk een mooie boodschap die eerlijk en voor iedereen toepasbaar is.
    Dankjewel voor deze doordringende vriendelijke woorden die ik met liefde op facebook heb geplaatst.

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog