[youtube https://www.youtube.com/watch?v=bj441mTaz8Y]Op 24 juli afgelopen jaar beloofde ik een filmpje over bermtoerisme. Het duurde wat lang, maar het is er. En ik verzin er zomaar nieuwe woorden bij. Haha, uitzettafel. Hoe kom ik erbij (een samentrekking van uitzet, en klaptafel). Vat die laatste zin ‘met minder de natuur in’ vooral niet te belerend op. Uiteraard kan het fijn zijn om eens uit te pakken. Op een landgoed vlakbij Utrecht weet ik een oude eik, en daaronder is het goed feesten -en dan gaan er heel wat kleden, glazen, flessen, broden, kazen en patés mee. En spelletjes voor de kinderen (die ze gelukkig laten liggen: spelen in het park is veel leuker en een voortdurende uitdaging).
Maar er is ook die heel andere natuurbeleving. Alleen eropuit, niet meer dan water, een appel en boterhammen mee. Vooral niet meer, het moet geen dagmars met bepakking worden. En je dan maar laten drijven. Echt, de natuur weet jou te vinden, er is een ontmoeting. Gebeurt elke keer en is iets om dankbaar voor te zijn.

En dan. Bij Staatsbosbeheer voelt het wat oneigenlijk om onder tweets en andere uitingen ‘Je suis Charlie’ te taggen. Dat wil niet zeggen dat we met de rug naar de samenleving of de stad gekeerd zijn. Juist als de natuur je werk is, ben je doordrongen van het feit dat we één wereld hebben. En al ben je het tóch, je niet verbonden wéten, leidt tot de vreselijkste dingen.
Voor deze hsftw: een liefdesverklaring aan de stad Parijs. Door Riff Cohen, die op haar cd in het Frans, Arabisch en Hebreeuws zingt. Mijn hemel, ze had het in haar onschuld over ‘des magazines’ en ‘des parodies’. En over ‘mille feuilles’, waarmee ze vermoed ik niet verwijst naar een lome dag in het Luxembourg, maar het taartje bedoelt. Tu Paris?
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CeMtEa5QhcA]

Met dank aan Manon Wigny voor de muziektip en Katja van Nus voor de foto.