Vier bedreigde bijensoorten stonden afgelopen twee jaar centraal in een project op Texel: de gewone langhoornbij, de Texelse zandbij, de ijszijdebij en de moshommel. Onverwacht (maar zeer welkom) kwam daar een vijfde soort bij: de waddenviltbij. Veldonderzoek bracht veel nieuwe informatie over deze bijzondere bijen aan het licht. Deze kan gebruikt worden om de Texelse populaties te beschermen.
lees meer
Een kenmerkend element van De Slufter is dat de loop van de hoofdkreek, vooral bij de monding, steeds verplaatst. Het effect van dit kwispelen van noord naar zuid en weer om is dicht bij zee het sterkste. Daar beslaat het een gebied van ruim twee kilometer, verder het gebied in neemt dit snel af. Tussen de Hoge Dam en de Lange Dam is het nog ruim 800m.
lees meer
Een nieuw jaar strekt zich voor ons uit, vol verwachting kijken we uit naar wat het ons brengen zal. Als natuurbeheerder weten we maar al te goed dat het leven zich niet laat voorspellen. Soms zijn er teleurstellingen te verwerken, maar gelukkig weet de natuur ons ook vaak met haar veerkracht te verrassen.
lees meer
De Slufter op Texel is een bekend en bijzonder natuurgebied. Bijna iedereen die Texel bezoekt gaat ook naar De Slufter. De één brengt er uren door, de ander bekijkt het gebied vanaf het uitkijkpunt. Dit jonge gebied had een nieuwe polder moeten worden, maar de natuurkrachten dachten er anders over. In deel 2 gaat het over de periode van de poging tot inpoldering.
lees meer
De twee eerdere blogs riepen vragen op over de plekken waar bepaalde genoemde locaties te vinden zijn. Vandaar in dit blog informatie over de veldnamen in De Slufter. Het gebied westelijk van de Zanddijk tussen het Mienterglop (bij De Koog) en de Eierlandse Duinen is opgedeeld in tweeën. De Slufter ookwel de Sluftervlakte is het noordelijke deel, dat onder invloed staat van de zee. Het heeft de Krimweg als noordgrens, de zuidelijke grens ligt ter hoogte van het Slufterdijkje. Oorspronkelijk werd de term ‘slufter’ gebruikt voor doorbraakgeulen vanuit de Noordzee.
lees meer
