De eerste struikbloeier in de polderbossen: gele kornoelje

Ik las deze week drie berichten met een vrolijke aanhef, maar die me na lezing wat somber achterlieten

Het eerste ging over het voorjaar, dat zich in verschillende kleuren en geuren aandiende. Hoewel ik als schaats- en langlaufliefhebber persoonlijk nog helemaal niet klaar ben met de winter is het bloeien van de eerste bloemen en struiken steevast een aankondiging van een nieuw begin met nieuwe kansen. Daarna volgt meestal de constatering dat het wel erg vroeg is dit jaar en dat het weer een treurigmakende indicatie is van klimaatverandering en de onstuitbare opwarming van de aarde.

Het tweede bericht ging over Valentijnsrozen, de koningin onder de bloemen, waarvan een bos qua CO₂  uitstoot te vergelijken is met 200 gram rundvlees of een autorit van 20 kilometer. Als je dit leest en het dus weet, kun je nooit meer onbevangen langs de bloemist om 2 ons vlees te bestellen. Kortom, geen snijbloemen dit jaar. Sorry.

Ik las nog een derde bericht. Wandelen in de natuur is goed voor je gezondheid en zou zelfs door artsen als medicijn voorgeschreven moeten worden. Dat weten we natuurlijk allemaal wel, maar hebben eigenlijk geen cent over voor het beheer van die natuur en de paden waarover we zo graag willen wandelen.

Om me niet te veel door deze sombere gedachten te laten inpakken maak ik een wandeling door het bos. Omringd door het gefluit van sijzen, winterkoninkjes, roodborsten, kool- en pimpelmezen kun je emotioneel niet achterblijven en wordt je als vanzelf meegevoerd met hun uitbundigheid.

Het nog best goed onderhouden pad wordt omzoomd met struiken en slingers van bloeiende hazelaar met kersenrode vrouwelijke bloemetjes. Op de middenberm struikel ik over de eerste geel kleurende klein hoefblad. In de haag piepen prille groene blaadjes uit de meidoorntakken en als kers op de taart ploppen de bloemen van de gele kornoelje uit hun knoppen.

Stel, je woont minder dan een bos rozen van een mooi natuurgebiedje. Dan is dit de beste tip voor Valentijnsdag. Nodig je lief uit voor een wandeling. Er is zo veel te horen en te zien dat het denken je vergaat.