Here's something for the weekend #86
Wie houdt er nou niet van Martine Bijl? Afgelopen zomer streek het circus van Heel Holland Bakt, het programma waarmee zij haar rentree maakte, neer bij Staatsbosbeheer op landgoed Broekhuizen. Trouwens een schitterende plek voor een herfstwandeling.
Veel mensen zijn misschien vergeten dat Martine Bijl ook cabaretière was (haar creatie van roddeljournaliste Agnes de Boer die Martine Bijl interviewt is briljant) en dat ze zong.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=IrYYzx3l7u4&w=560&h=315]
Haar leukste schepping is Elfje Twaaalfje (die naam allleen al is een prijs waard). Er zijn twee discoboekjes (dat wil zeggen dat er een singletje bij zat) waarin het elfje figureert. Haar debuut was in 1969 met een boekje dat eenvoudig haar naam draagt. In 1970 gevolgd door Elfje Twaalfje en het Lentepenseel.
Elfje Twaalfje is obees en kan eigenlijk niks. Dat maakt haar verdrietig. Maar wacht! Van Schorrepiep de bosmuis leert ze dansen en van Lucille de vlinder krijgt ze vliegles. En met Volleborst de nachtegaal zingt ze. Elfje Twaalfje is een succes.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=yo0MPDUoP1g&w=420&h=315]
Zou ze er zijn vanmiddag, Elfje Twaalfje? Bij de opening door Jan Terlouw van de tentoonstelling Fantastische Natuur in Kinderboeken (in het Wageningse Forumgebouw). Maar eerst die andere geweldige buitenfantasie ophalen bij de bibliotheek: Erik of het klein insectenboek. Het is gratis in het kader van de campagne Nederland Leest. Mis het niet.
geef een reactie
Tussen moraal en fantasie | BuitenPlaatsen
[…] Elfje Twaalfje heb ik er niet gezien maar bij de afdeling Bijzondere Collecties van de Wageningse Universiteitsbibliotheek is een heel kleine maar rijke tentoonstelling ingericht over natuur in kinderboeken. Het onderwerp is in: niet alleen wordt Erik of het klein insectenboek gratis verspreid voor leden van de openbare bibliotheken, ook de Gouden Griffel ging dit jaar naar een boek met beestjes: Spinder. Wat in Wageningen heel duidelijk wordt, zijn een aantal grote bewegingen. In de achttiende en een groot deel van de negentiende eeuw werden kinderen als kleine volwassenen benaderd. Mooi voorbeeld daarvan is de beroemde Katechismus der Natuur van dominee Martinet. Die werd ook uitgevoerd voor kinderen, maar met dezelfde boodschap: in de natuur ontwaar je de perfectie van de Schepper en merk je dat hij het beste met de mens voorheeft. Dat gebeurt volgens de ijzeren logica van de fysicotheologie: “Waarom schiep God de planten groen?” Antwoord: “Om dat het zwart alles zeer onbedenkelijk droevig zou gemaakt hebben…” Prachtig en gewoon kunst zijn de kinderboeken die vanaf ongeveer 1890 gemaakt werden en waarin de fantasie van de kinderen geprikkeld werd. Allerlei wonderwezens worden bedacht en vaak begeven die zich in een gestileerde natuur die vol is van verborgen betekenissen. Op en top symbolistisch, soms op het weeë af. Vanaf de jaren zeventig komt er een in mijn ogen heel akelig genre bij: het deprimerende kinderboek. Kinderen krijgen te horen over de vreselijkste natuurrampen die de mens over zichzelf afroept. Daar kunnen die kinderen niks aan doen maar of ze alsjeblieft zich wel al verantwoordelijk willen gaan voelen voor het redden van de planeet. In de jaren tachtig werd dat nog erger, met zure regen en Waldsterben en een mogelijke atoomoorlog. Natuur is dan helemaal een zorgenlast voor het kind. Een decennium later komen de eerste voorzichtige geluiden dat kinderen te weinig buiten komen. Uiteindelijk werd in 2007 gesproken over Het Laatste Kind in het Bos. Opvallend genoeg is dat juist het decennium van de Harry Potterreeks met al zijn fantasienatuur. […]