Voorjaar

Net als waarschijnlijk vele van jullie, word ik reuze enthousiast van de kleine voorbodes die de natuur ons op het moment laat horen en zien. Het voorjaar is nu echt begonnen. Eén warme dag en de tjiftjaf zingt uit volle borst, de citroenvlinder vliegt met een glimlach voorbij en een deken van kleuren schiet uit de grond. Tijd om mijn beeldscherm wat meer op stand-by te zetten en te gaan genieten van een heerlijke voorjaarswandeling door veld en bos. Maar is het altijd even goed genieten geblazen?

Je kunt ruiken dat de bomen en planten er ook weer zin in hebben. Een lekkere frisse, maar voor mij moeilijk te beschrijven geur komt je tegemoet. Je voelt je energie toenemen. Weg donkere dagen, ik heb er weer zin in!

Drukte

Ook valt het me op hoe weinig ik eigenlijk buiten kom en dat terwijl mijn werk toch echt hier buiten is. De ene vergadering na de andere vergadering, veel uitwerken achter een beeldscherm, uiteraard allemaal voor en over de natuur. Maar om mijn hart warm te houden voor de natuur moet ik het toch echt zelf gaan beleven. Want hier doe ik het voor!

Hoge nood

Genieten, ja heerlijk genieten. Maar ho, wacht even, wat zie ik daar nu liggen? Ondanks de start van het voorjaar, ziet het bos nog bruin en beginnen de eerste knoppen nu pas uit te lopen. Nog geen enkele groene bladeren te zien. Je kunt nu nog ver tussen de bomen door kijken en een getraind oog zal direct iets onnatuurlijks opvallen. Ook mijn oog valt op iets, iets wit, iets wat ik liever met een grote boog passeer. Maar helaas laat een smal paadje dit niet toe en zit er niets anders op dan er dicht bij langs te lopen, heel dichtbij. Ahhh get, iemand had hoge nood en kon het niet langer ophouden.

Doekjes

Misschien is het je ook wel eens opgevallen, maar ik vindt regelmatig doekjes in het bos. Papieren doekjes maar ook heel veel slecht verteerbare, de billenpoetsers. Waarom nu langs het pad, erger ik mij dan suf. Zoveel ruimte. Door enthousiasme bevangen ga je op pad, maar vergeet je dan vooraf even naar het toilet te gaan? Je komt dus tijdens het wandelen op een punt dat je het niet langer kunt ophouden en je broek gaat bevuilen of in dit geval beter, de broek moet laten zakken. Oké, dit kan iedereen over komen. Maar is de nood zo hoog dat het op het pad moet of bij een ingang naar het bos? Ben je bang voor de kriebelbeestjes buiten het pad of bang om te blijven haken achter de stekels van een braam? Mijn advies is om toch echt van het pad af te gaan, achter een grote boom waar niemand je kan zien. Je zou maar gespot worden langs het pad. Heel gênant!

En dan het punt schoonmaken, moet dit perse met een doekje? Er liggen volop blaadjes, verteren doen ze als de beste. Voor de gevoelige billetjes onder ons, mos werkt ook prima.

Vergeet niet van te voren een kuiltje te graven, met een stok of steen lukt dit prima. Vervolgens gooi je het kuiltje weer dicht en niemand die merkt dat jij daar bent geweest. Nou ja, op de vos, de reeën, de boommarter en de egel na dan.  Kan het niet anders en moet dit echt met doekjes gebeuren, neem dan een tasje mee waar je de doekjes in kunt bewaren. Om vervolgens thuis in de vuilnisbak te legen. Zo simpel is het en mocht je nu nog niet overtuigd zijn, google dan eens ‘poepen in het bos’, je zult zien de wereld aan tips en trucs, inclusief beeldmateriaal ;-).

Laat ons allen heerlijk genieten van een fris ontwakend bos, zonder een naar luchtje te moeten ruiken of een vies doekje te moeten zien. Neem mijn tips aan en ook jij zult tijdens een noodsituatie schaamteloos kunnen genieten van de natuur. Alvast bedankt!

Boswachter Anneke