Een tijd terug had ik via facebook een discussie met een meneer die vond dat de boswachters van vroeger veel beter waren dan de boswachters van tegenwoordig.

Oh, oef, slik. Dat is niet leuk om te horen. Ik vroeg hem daarop waarom dit volgens hem zo was. “Nou” zei meneer “ de boswachters van toen gingen tenminste op de fiets of lopend door het bos en dat is veel beter dan met de auto”.

Fiets                                                                                                                                Tja wat dat betreft kon ik niet anders dan meneer gelijk geven. Vroeger waren de werkgebieden veel kleiner. Was de Sallandse Heuvelrug verdeeld in 3 boswachterijen! Nu reizen mijn collega’s en ik tussen de Sallandse Heuvelrug (5300 ha), De Borkeld (600 ha), het Mokkelengoor, Luttenbergerven, Entervenen en diverse landschapselementen heen en weer. Surveillance op de fiets wordt dan een fietsvakantie van een week…. Hmmm, lijkt me leuk, zal mijn leidinggevende eens vragen ;)….

Kennis                                                                                                                      Meneer vond ook dat de boswachters van vroeger veel meer kennis hadden dan die van tegenwoordig.

Nou dat hangt er maar vanaf wie je treft en welke kennis je wilt. De allround boswachterstaak van vroeger is nu verdeeld in specialismes. We hebben een boswachter ecologie; die de flora en fauna inventariseert, een boswachter beheer; die werkzaamheden coördineert als heidebeheer, houtoogst en pachtzaken en dan is er nog de boswachter publiek; en dat ben ik. De boswachter publiek houdt zich onder andere bezig met de 1,3 miljoen bezoekers die er alleen al op de Sallandse Heuvelrug komen en willen genieten van deze natuur. Zij willen graag excursies, routes, speelvoorzieningen krantenartikelen, blogs en folders. Zij willen ook graag contact met de boswachter over allerlei activiteiten via telefoon, e-mail, twitter en facebook..

Boswachter en ook…                                                                                                        Ik zou best nog eens zo’n 50 jaar terug in de tijd willen en dan een dagje met de boswachter van toen op stap gaan. Wat zou dat leuk zijn! Maar als ik hem (want het waren alleen mannen) dan aan het einde van de dag bedank voor de werkstage schuift hij aan tafel waar het eten al klaar staat. Zijn overhemd hangt gewassen en gestreken voor hem in de kast. ’s Avond als hij zijn pijp laat branden en met zijn voeten omhoog in de luie stoel zit brengt zijn vrouw hem een kopje koffie.

Ik haast mij naar huis via de supermarkt. Wat moeten we vanavond weer eten? Het moet gezond en snel klaar zijn, want dochter Mieke moet trainen en dochter Ellen moet werken en wat had manlief ook alweer? En, oh ja, nog even mijn bejaarde vader bellen om te vragen hoe het met hem gaat en al bellend zet ik de wasmachine aan….

Na het eten spring ik weer in de auto voor een vergadering over het Nationaal Park en de 1,3 miljoen bezoekers en denk nog even aan mijn collega’s van 50 jaar geleden.

Ine Nijveld, Boswachter Sallandse Heuvelrug en De Borkeld