Het is nog donker als we elkaar ontmoeten aan de rand van het dorp. 50 jaar geleden, huh?, ja al 50 jaar, zaten wij op dezelfde school in dezelfde klas. Met 3 andere klasgenootjes waren wij fan van kinderboekenserie De Vijf van Enid Blyton. We noemden ons dan ook de club van 5 en waren niet alleen fan van de avontuurlijke hoofdrolspelers, wij waren het gewoon.

Het wordt snel lichter en we lopen samen de heide op, stil, genietend van het schouwspel. Er hangt een dikke laag mist boven de heide. Af en toe steekt daar een top van een grove den, eik of berk bovenuit. Soms fluisteren we, kijk nou dat spinnenweb vol met dauwdruppels, ha sporen van reeën, rare vorm heeft die jeneverbes, maar we zijn vooral stil. Willen de magie niet verbreken.

De horizon kleurt violet, kleurt zacht geel, kleurt oranje en jaar hoor …daar is ie.. de zon. Met een vanzelfsprekendheid alsof hij het al jaren doet 😉 en een zelfvertrouwen alsof niemand anders het kan😉, maakt de grote gouden bol zich los van de horizon en zet ons in het licht.

De grondmist kleurt oranje en verdwijnt in snel tempo. Elke minuut is het licht en het kleurenspel om ons heen anders. Nog steeds stil en onder de indruk van dit magnifieke schouwspel, peuzelen wij de croissantjes van de vorige dag op (bakker was zo vroeg nog niet open). Kopje koffie erbij, genieten.

Inmiddels is de club van 5, omgedoopt tot club van 50+. We hebben nog steeds contact en allemaal veel avonturen beleefd; veel mooie, spannende en helaas ook verdrietige avonturen. Maar.. nog steeds gaat de zon op en kun je genieten van dit prachtige schouwspel of je nu oud of jong, rijk of arm, blij of verdrietig bent. Elke dag een nieuw prachtig schouwspel, elke dag een nieuw begin!