Fel purperrood knalt op je netvlies. Geniet van deze kleurrijke insecten. Foto Mark Kras.

De feestdagen staan voor de deur. Een moment om terug te kijken naar het afgelopen jaar. Voor mij altijd in het bijzonder naar de zomervakantie. Meestal heb ik na mijn vakantie de tijd niet om alle foto's en ervaringen op een rijtje te zetten. Dat stel ik dus uit tot december. In deze donkere dagen is dat dan een prettig weerzien met de zonnige foto's die ik dan uitzoek voor in het vakantiealbum. In mijn werk word ik bijna dagelijks geconfronteerd met het zwarte onheil dat met de klimaat- en stikstofcrisis onze soortenrijkdom in Nederland bedreigt. Gelukkig werd ik deze vakantiemaanden verrast door enkele kleurrijke wezens met wie we deze aardbol delen, een prachtige reminder waarom het zo belangrijk is dat we met elkaar zorgen voor die fascinerende rijkdom natuur.

Purperrood

Eind juli lag ik in een drooggevallen deel van een stenige rivierbedding op Corsica. Het gezin genoot met vele anderen van de poelen, les piscines naturelles, die in dit langzaam stromende tracé van de rivier ontstaan. Ik ben geen zwemmer en zelfs met dertig graden plus is mijn eerste neiging niet om in het water te duiken. Ik lag op een droger stukje en hield een tak in de gaten die op het water dreef. De tak was de uitvalsbasis van de meest kleurrijke insecten: de purperlibel.

De libel scheerde over het water en landde op verschillende, vaste hogere punten. Na een tijdje kijken was duidelijk dat voor een foto de tak het meest fotogenieke punt was. Terwijl badgasten me van onder hun parasols meewarig aankeken, positioneerde ik me zo dat de achtergrond verder weg was en ik op ooghoogte van de libel kwam. Tenminste… als hij daar weer zou landen. Minuten gingen voorbij. Het zweet droop tappelings over mijn rug. Mijn ogen tuurden over de camera naar de langs scherende libel. Tot hij op de perfecte plek landde. Mijn oog zakte naar de zoeker en onwaarschijnlijk purperrood knalde op de kegeltjes van mijn netvlies. Mijn vinger haperde voor ik de ontspanknop indrukte en dit wonderlijk kleurrijke wezen vastlegde.

Berijpt blauw

De purperlibel bleef enkele minuten als een volleerd model zitten. Toen hij wegvloog, viel mijn oog op een libel die dichtbij op een steen was geland. Ik werd getroffen door een kleur die ik ken van het mannetje van de Nederlandse gewone oeverlibel. Maar deze Zuidelijke oeverlibel excelleerde door volledig berijpt blauw te zijn. ‘Berijpt’ ken ik als woord alleen uit libellendeterminatiegidsen en zowel het woord als de bijbehorende kleur staan bij mij garant voor een glimlach. Het is een kleur als kwetsbaar fluweel, zo zacht dat je de aandrang moet beheersen om over de libel te strijken omdat je weet dat je de kleur en de libel onherstelbaar zult beschadigen.
Om een foto te maken moest ik me op de puntige stenen in een nog onmogelijker houding wringen. Uiteindelijk lag ik op mijn buik en de camera op de rotsen. Mijn oog zakte voor de zoeker, ik stelde scherp en met een klik ving de sensor het oogstrelend berijpte blauw van de Zuidelijke oeverlibel.

Roomwit

Enkele weken later liep ik, weer terug van vakantie, langs de vlinderstruik bij ons Staatsbosbeheerkantoor aan het Malieveld. Diverse vlinders zogen zich vol met nectar. Mij viel echter een hommel op. Tenminste, in eerste instantie dacht ik dat het om een hommel ging. Maar toen ik wat beter keek, bleek klip en klaar dat het een enorme zweefvlieg was, met een onwaarschijnlijk mooie roomwitte band over zijn vleugels. Omdat ik hem niet direct kon thuisbrengen en hij onverstoorbaar nectar bleef zuigen, kon ik met Obsidentify achter zijn naam komen: een witte reus. Ik denk dat ik wel een kwartier bij de struik heb gestaan om te genieten van de kleurenpracht. En terwijl de witte reus met zijn tong energie zoog uit de bloemen deed ik hetzelfde door de kleur op te nemen met mijn ogen. Die ochtend had ik geen zwarte koffie nodig om de dag te starten en aan de slag te gaan met de zorg voor de soortenrijkdom in onze gebieden.

Deze column verscheen eerder op www.natuurfotografie.nl