Jacobien de Rooij (1947) is bekend geworden met enorme lappen van landschappen. Voor het belastingkantoor in Doetinchem vervaardigde ze Broekbos en dat meet maar liefst 305 bij 1340 centimeter. Op een behapbaarder formaat maakt ze al jaren tekeningen van dahlia’s. Als je die wandvullend bijelkaar hangt is het feest. Onbegrijpelijk maar er zijn nog steeds snobs die de dahlia een trutbloem vinden. Die moeten maar eens met hun hart kijken.In het Biesbosch MuseumEiland zijn nu zes grote werken van haar te zien. En dat is behoorlijk indrukwekkend. Dat Jacobien de Rooij hier nu überhaupt hangt, is te danken aan de inzet van bkkc (brabants kenniscentrum kunst en cultuur). Wat die partij doet voor de cultuur in de provincie is helaas een zeldzaamheid geworden in ons land.
De Rooij maakt geen één op één weergaven van een bestaand landschap, maar haar tekeningen zijn wel ingegeven door de werkelijkheid. Of beter: werkelijkheden. Het resultaat is altijd overtuigend zonder volledig herkenbaar te zijn. Zelf zegt ze daarover dat soms fragmenten van iets wat ze las, een sfeer die ze ergens onderging, meespelen als ze schijnbaar aan een concreet stukje natuur tekent. Misschien heeft iedereen dat wel: je oog valt op een beschaduwde plek in de tuin of een streep zonlicht in het bos, en ineens is er ook iets van heel vroeger of van totaal ergens anders. Onder mijn kamperfoelies zie ik soms ook Indonesië.
De meeste van De Rooijs tekeningen zijn doorwrocht en zorgvuldig gelaagd, vaak lijken ze op schilderijen. Dat zorgt ervoor dat je lang naar ze kijkt. Maar het gaat niet alleen om het plezier van de details -al zijn die geweldig goed ‘gevangen’ -zie wat ze op The Tide doet: al die wieren. Je weet gewoon onmiddellijk hoe het daar ruikt.De Rooijs tekeningen kunnen ook ‘iets abstracts hebben’. Dat klinkt alsof ik onzorgvuldig formuleer. Maar wat ik bedoel, is dat de kunstenaar de kijker erop wijst dat we de dingen, een tak, een vogel, benoemen om ze te kunnen bevatten. Maar wat nou als je alleen zou kijken, zonder alles te labelen? Dan is het allemaal nieuw. En kennis -die tak is van een tamarisk, die vogel is een wielewaal -die komt vanzelf wel weer.
De zes tekeningen zijn in een grote ruimte opgehangen, maar die kunnen ze makkelijk aan. Dat ze ook de aandacht vasthouden terwijl je weet dat buiten het water, de wilgen en rietkragen wachten, is het bewijs van De Rooijs tekenkracht.