Geregeld krijg ik e-mails van mensen die in het Lauwersmeergebied iets bijzonders hebben waargenomen of gefotografeerd. Soms willen ze gewoon met de boswachter delen waar ze enthousiast over zijn, soms hebben ze en vraag over hetgeen ze hebben gezien. De vragen probeer ik altijd zo goed mogelijk te beantwoorden en gelukkig heb ik een hele boel collega’s die gezamenlijk een hoop kennis hebben. Meestal lukt dat beantwoorden dan ook wel, maar niet altijd.

Ik krijg vooral foto’s van vogels, logisch natuurlijk omdat NP Lauwersmeer ‘vogelparadijs op vroegere zeebodem’ is. In de zomermaanden sturen mensen nog wel eens een foto van bijzondere plantjes die, dankzij de ‘vroegere zeebodem’ veelvuldig voorkomen in het Lauwersmeergebied.

Soms kan ik dan van die foto afleiden dat ze er een afgesloten terreintje voor zijn op geweest. Dat is dan natuurlijk jammer en niet de bedoeling. Fotografen zijn een

belangrijke bedreiging voor zeldzame plantjes. Meer dan eens zien we dat ze, knielend of plat-op-de-buik liggend, misschien prachtige foto’s hebben gemaakt van een mooi plantje, maar intussen een aantal soortgenoten hebben geplet……

In het Lauwersmeer gefotografeerde bevers blijken, bij nadere bestudering, tot nu toe altijd muskusratten te zijn en meestal geldt dat ook voor otters, maar niet altijd. Dat bewijst deze foto van zwemmende otters.

Er is in onze natuurgebieden veel te zien; landschappen, vogels, planten en dieren. Dat geldt zeker voor wie iets beter om zich heen kijkt. Dat het niet altijd in het grote zit bewijst de foto die ik toegestuurd kreeg van een zogenaamde ‘zombieslak’. Ik heb het zelf nog maar een keer gezien maar het is een fascinerend en tegelijkertijd bizar schouwspel, evenals het verhaal erachter.

De slak heeft, al etend, parasieten binnen gekregen die zich in zijn voelsprieten hebben genesteld. Deze zwellen op tot bizarre, pulserende uitstulpsels die lijken op vette, kronkelende maden. Tegelijk nemen de parasieten de ‘besturing’ van de slak over en laten hem naar een hoog, goed zichtbaar plekje kruipen. Vogels zien de voelsprieten aan voor lekkere maden en happen ze eraf. De parasieten komen zo in de vogelmaag terecht waar ze zich vermenigvuldigen. De vogel zelf heeft er geen nadeel van en poept ze gewoon weer uit. Maar wee de slak die eet van de vogelpoep….. en laten slakken daar nu juist verzot op zijn.

Om, tot slot, nog even terug te komen op de vragen die we niet kunnen beantwoorden:

Iemand stuurde een foto van een bloeiend plantje dat hij had gefotografeerd bij de vogelkijkhut bij het Jaap Deensgat. Geen van de collega’s weet welk plantje dit is, hoeveel plantenboekjes er ook zijn doorgespit…. Wie het weet mag het zeggen!

Boswachter Jaap Kloosterhuis