Als ik mijn surveillancedienst begin is het landschap wit besneeuwd. Er is niet zo veel sneeuw gevallen, maar net genoeg om de natuur een prachtige romantische winter-look te geven.

Zon                                                                                                                                  Bij het uitzichtpunt op de Noetselerberg zie ik de zon opkomen. Allerlei pasteltinten verschijnen in de lucht. Het is betoverend mooi. Dan wordt de rust abrupt verstoord door een mountainbiker die aan komt racen en met piepende remmen tot stilstand komt. Mijn irritatie verdwijnt echter snel als hij zijn helm afdoet en met een grote glimlach tegen me zegt: Mooi hè, blij dat ik zo vroeg ben opgestaan”.

Sporen                                                                                                                           Het voelt heel vroeg als je de zon op ziet gaan en de sneeuw nog maagdelijk wit is. Dat ik echter niet de eerste ben op dit tijdstip van de dag maken de sporen in de sneeuw mij duidelijk. Overal zijn afdrukken van dierenpootjes te zien; marters met hun scherpe nagelafdrukken, hazen met hun onregelmatige loopje en….

Dan kom ik bij een weiland. Hier zie ik 2 brede sporen naast elkaar, iets verderop komen ze heel dicht bij elkaar, daarna vervolgen ze weer naast elkaar hun weg.

Dassenavontuur                                                                                                        Deze brede sporen zijn van 2 dassen. Kan niet missen. Ze zijn in de nacht samen op pad geweest. Dassen slapen overdag en worden ’s nachts actief om op zoek te gaan naar eten.

Het zijn echte alleseters. Ze eten noten, eikels, paddenstoelen, kevers, mais, maar t liefst eten ze regenwormen. Omdat de winter nog niet echt streng is geweest is het geen probleem om regenwormen te vinden in de onbevroren grond.

De paartijd van dassen is in de vroege lente. Als ik de sporen bekijk denk ik dat zich het volgende heeft afgespeeld.

Romantische nachtwandeling                                                                                      Ze waren allebei een beetje in de war door de zachte winter. Bij hem begonnen de lentekriebels te komen. Toen de eerste sneeuwvlokjes vielen kon hij zich niet langer inhouden en vroeg haar mee uit.

Samen met haar liep hij in het prachtige witte landschap. Soms naast elkaar, soms heel dichtbij elkaar. De wandeling werd uitgebreid door een sfeervol regenwormendiner in het weiland bij de burcht. Na deze maaltijd keken zij samen naar de betoverende zonsopkomst. Hij groef wat in de sneeuw en zei toen verliefd tegen haar: “Mooi hè, blij dat ik zo vroeg ben opgestaan”.

Wie weet spelen er volgend jaar een aantal jonge dasjes in de burcht.

Ine Nijveld                                                                                                               Boswachter Sallandse Heuvelrug en Borkeld