Een nieuw seizoen met nieuwe vogelwachters op Rottumerplaat. Dit jaar althans wel. Hoeveel mensen er bevoorrecht waren dit vaker te doen weet ik niet, maar voor ons - Holmer Vonk en ik, Marc van der Aa - is het de eerste keer, en daarmee gaat voor allebei een reeds lang gekoesterde droom in vervulling.

Op vrijdag 1 april arriveren we samen met Jaap Kloosterhuis en de bemanning van de Harder op het eiland, en blij toe want de vaart ernaartoe liet mij niet onberoerd. De harde wind de dagen voor ons vertrek zorgde voor een onstuimig stukje Noordzee ten noorden van Rottumeroog. Onstuimig genoeg voor mij om blij te zijn weer vaste grond onder mijn voeten te voelen. Grond die de komende vier maanden onze thuisbasis zal vormen.

Na een korte herhaling van de belangrijkste zaken en taken qua reilen en zeilen in en rond de bebouwing, stappen de mannen weer in de rib en laten ze ons, met een laatste groet, het eiland. Het is een moment waarbij we allebei even stilstaan, elkaar aankijken en haast hoorbaar zuchten, alvorens om te draaien en naar ons onderkomen te lopen. Die avond rekenen we ons gelukkig en drinken een goed glas whisky op een succesvol seizoen.

En dan is het alweer woensdag 13 april. De afgelopen week kenmerkte zich qua weer door harde, voornamelijk west georiënteerde winden, met veel regen en winterse buien. Hoewel we liever natuurlijk prachtig weer hadden gehad, gaf het ons wel wat ruimte om te settelen, een huishouden op te zetten en af te tasten hoe het ‘samenwonen’ zich zou gaan ontvouwen. De tijd die we wel buiten doorbrachten vulde zich met het verkennen van het eiland, een HVP telling, afval verzamelen, de registratie van de nesten en kuikens van Grauwe ganzen, waar we toevallig tijdens onze verkenning al tegenaan liepen, en natuurlijk eindeloos genieten van een stuk ongerepte Wadden. Een stukje Nederland waar wij jullie proberen deelgenoot van te laten zijn. Een stukje natuur dat onderdeel is van een gigantisch ecosysteem, onderhevig aan uitersten, zand en water, weer en wind, zoet en zout.

Waar delen we? Nou, deels via dit blog en in ieder geval dagelijks via Instagram-account @rottumerplaatje. Hoe delen we? Dat zal zich nog even moeten uitkristalliseren want zelfs met al die pracht en weidsheid om me heen duurt het even, net als altijd op de Wadden, voor ik weet te landen, de rust weet te vinden en mijn stem weet te herpakken. Ditmaal duurt het zelfs wat langer dan normaal, waarschijnlijk omdat mijn verwachtingen zo hoog waren. Nu de eerste twee weken er bijna op zitten moet ik ze maar eens gaan bijstellen. Want het is geen twee weken Schiermonnikoog, of een weekje Boschplaat waarin alles qua weer, vogels en verwachtingen samen moet vallen – een recept, trouwens, voor zekere teleurstelling kan ik je vertellen. Nee, hier gaan de dagen hoe dan ook komen. Zo is afgelopen maandag eindelijk de voorspelde weersomslag gekomen, is de wind er goed uit en de temperatuur omhoog, in het kort: ideale omstandigheden om een broedvogelmonitoring te lopen.

Het is zover!