www.boswachtersblog.nl/ Texel

Rondje Texelse wildernis: over De Hors en door De Geul terug.

24 januari 2014 Boswachter Erik van der Spek in Texel

Een stevige en bijzondere wandeling op Texel voert over De Hors. Vanaf het parkeerterrein langs de Mokweg over het wandelpad tussen de Horsmeertjes naar De Hors bij Paal 6.
[slideshow]
Op het Oostelijke Horsmeertje zitten volop eenden en ganzen, die tussen de wilgen soms goed zijn te zien. Het gefluit van de smienten en ‘gegak’ van de grauwe ganzen is goed te horen. Voorbij de Kreeftepolder gaat het de echte Hors op. Ooit, voor de aanleg van stuifdijken, werd het eerste stuk ook De Hors genoemd. Op De Hors mag de natuur sinds de aanleg van de laatste stuifdijk echt haar eigen gang gaan. Het gebied mag dus met recht wildernis genoemd worden. Hier ontstaan duinen, die door de wind soms worden verbouwd of door de zee afgebroken, maar geleidelijk worden ze steeds groter. De Hors verandert hierdoor constant. Voorbij de jonge duintjes is de uitgestrekte strandvlakte te vinden. Een ongekende ruimte, waar over het algemeen weinig mensen wandelen.

‘Eindeloos’ strand
Hier kun je nog je sporen in het maagdelijke zand achterlaten, al zorgt de dynamiek van zand, wind en water voor haar eigen sporen in het zand. Na een storm kunnen er plekken met drijfzand zijn. Er zit dan nog zoveel water tussen het zand dat de bodem haar stevigheid verliest wanneer je er overheen loopt. Lage schoenen kunnen vollopen of, wanneer ze niet stevig vastzitten, in het zand achterblijven. Achter je zie dan opeens water op het zand staan, dat daarvoor nog droog leek. Een enkele keer kun je tot over je knieën wegzakken. Doorlopen naar de punt bij Paal 7, het eind van het eiland, is een stevige tippel. Door de groei van het eiland is hier de afstand tussen Paal 6 en 7 veel meer dan een kilometer. De hoofdpalen die wel op een kilometer afstand van elkaar staan, staan ver van zee in de duinen.

Dood doet leven
Op De Hors krijgt een enkele keer een dode zeehond of bruinvis nog de kans om schakel in de voedselkring- loop te zijn. Ze kunnen dan als voedsel dienen voor aaseters zoals meeuwen en insecten. Jammer genoeg worden bijna alle dode zeehonden uit de natuur verwijderd, terwijl ze nog een bron van leven zouden kunnen zijn. De dode dieren in de zomer van een druk strand verwijderen is logisch, maar verder kan het opruimen beter aan de natuur worden overgelaten. Opruimen van alle kunststof op het strand is wel nuttig. Gelukkig heeft bijna elke strandslag een inleverpunt. Zoals bij Paal 10,5, beter bekend als Paal 9 naar de naam van het paviljoen. De naam zegt meer over de geschiedenis van de kustafslag na de aanleg van de Afsluitdijk dan over de geografische locatie. Via het parkeerterrein en het Slag langs Loodsmansduin kan al snel het met groene palen gemarkeerde Slag achter De Geul opgelopen worden terug naar het startpunt. Dit pad is beschikbaar tot 1 maart en daarna afgesloten om de lepelaars een rustige broedtijd te geven. Laarzen kunnen nodig zijn

Boswachter Erik van der Spek

reageren

geef een reactie

  • Ed van der Ham
    26 januari 2014 om 15:43

    Ik ben het helemaal met je eens, laat de kadavers liggen. Daar hebben inderdaad alle andere dieren profijt van. Aan dat beeld van dode dieren raken we steeds meer gewend mede omdat je weet wat een voordeel dat oplevert voor de andere dieren.

  • Stonechat and rabbit on Texel island | Dear Kitty. Some blog
    24 januari 2014 om 22:28

    […] video is by Nico Jaarsma from the Netherlands; about sand dunes forming in 2011-2013, on the Hors, the extreme south of Texel […]