Een week of wat geleden ging ik als kersverse boswachter publiek naar het Rotte Café, een bijeenkomst van de Stichting Plezierrivier. Deze Stichting wil graag de rivier de Rotte weer meer op de kaart te zetten als plek om te genieten van natuur, sport, ontspanning en cultuur. Bij deze gelegenheid zou ik de vele aangesloten organisaties en bedrijven die zich hier voor inzetten voor het eerst ontmoeten. Aangezien mijn kennis over de rivier de Rotte niet verder ging dan een liedje over een huilende kikker met een kleintje op de knie en een vaag besef dat Rotterdam haar naam te danken heeft aan deze rivier, besloot ik fietsend langs de Rotte naar het hart van Rotterdam te gaan, waar de bijeenkomst plaatsvond. Ik dacht een mooie gelegenheid om oevers van de Rotte eens wat beter te leren kennen...

Ik startte vanaf ons beheerkantoor op de kooilaan in Bleiswijk en fietste eerst naar de pekhuisbrug. Stak die over en volgde de linker oever stroomafwaarts richting het zuiden. Nog net kon ik vanuit mijn linkerooghoek de Eendragtspolder zien, waar sinds een paar jaar een enorme noodwaterberging is gerealiseerd in combinatie met de Willem-Alexander roeibaan, die aan alle Olympische eisen voldoet. In deze polder werden kort geleden nog spruitjes en aardappels geteeld. Inmiddels is het gebied naast topsportlocatie en waterberging, dankzij een groot aantal laag liggende eilandjes  en een als extra overstort ingericht plas/dras gebied, uitgegroeid tot een geliefde plek voor vogelaars. Visdiefjes, allerlei ganzen, kuif- en wilde- eenden, meerkoeten aalscholvers en meeuwen komen hier in groten getale voor.  Maar ook tureluurs, groen- en zwartpoot-ruiters, kluten, steltkluten en kemphanen kun je hier zien. Daarnaast is er ook nog een evenementen terrein en kun je er prima fietsen, wandelen, joggen en kanoën.

Al fietsend over de linker Rotte-kade tussen het fluitenkruid, smeerwortel, geel raapzaad en riet kwam ik langs het kunstwerk de “Trophy” op de flank van het Hoge Bergsebos. Even later passeerde ik de skipiste  en weer een stukje verder zag ik de klimtoren de Monte Cervino direct naast Outdoor Valley opdoemen. Vervolgens langs het golfterrein en het parkachtige lage Bergse bos, met het gerenoveerde entree en de net nieuw aangelegde speelpolder. Bij Terbregge stak ik de brug over om verder langs de rechter oever te fietsen. Hier reed ik eerst een klein stukje door de bebouwing om vervolgens een prachtig stuk langs de Bergse Voorplas te fietsen. Voordat ik het door had zat ik na verloop van tijd opeens midden in de stad. Onder het spoor en de A 20 door,  langs de Crooswijkse bocht, is de tocht  nog steeds de moeite waard.  Want hier kun je nog steeds de oever van de Rotte volgen tot voorbij de Pompenbrug tot net voor de Binnen Rotte. Vanaf daar is het nog een kleine kilometer dwars door het centrum tot aan de Nieuwe Maas. Jammer dat net het laatste gedeelte niet meer langs het water gefietst kan worden en obstakels en kruisende wegen de tocht bemoeilijken. Maar gelukkig is de gemeente Rotterdam bezig dit traject te verbeteren.

Ik was blij verrast door deze tocht. Om van buiten, zo via de Rotte de stad in te kunnen fietsen. De dynamiek van rust en natuur die geleidelijk overgaat naar de stadse hectiek. En dat in zo’n 45 minuten fietsen. Een aanrader!