www.boswachtersblog.nl/ Zuid-Holland

Wie durft er mee het koele donker van de vleermuisbunker in?

5 augustus 2017 Boswachter Mark Kras (Stad en Duin) in Zuid-Holland

Durft u ook mee op een coole excursie in de Vleermuisbunker Wassenaar? Kijk op https://www.staatsbosbeheer.nl/Vleermuisbunkerwassenaar

In de volle zon wacht ik op een schoolklas uit Lisse. De temperatuur is de 20 al gepasseerd en is stijgende. Toch hebben de leerlingen een coole excursie in het vooruitzicht. We gaan de Vleermuisbunker in. Wilt u ook op zo'n koele excursie? Kijk dan eens op staatsbosbeheer.nl/Vleermuisbunkerwassenaar.

Er is iets geks aan de naam Vleermuisbunker. Want in de zomer als er op zaterdagen excursies zijn, die door bevlogen Staatsbosbeheer vrijwilligers worden gegeven, is het eigenlijk niet de bedoeling dan je vleermuizen tegenkomt. Je wilt deze kwetsbare en zeldzame dieren immers niet storen. De Vleermuisbunker doet vooral in het najaar en in de winter zijn naam eer aan. In het najaar flaneren de mannen voor de ingang aan de rotonde en proberen dames te verleiden tot een nachtelijke paring in de bunker. Vervolgens vertrekken de dames richting het zuiden en brengen de vermoeide mannen de winter door in het gangenstelsel. Tijdens de winter houden zo’n vijf soorten hier in alle rust hun winterslaap. In de zomer brengen slechts enkele dieren de dag door in het stelsel. ’s Nacht vinden ze in de omgeving de insecten. In de zomer kom je vleermuizen tijdens de excursies als het goed is nauwelijks tegen.

In de bunker is een reservaatsdeel en excursiedeel. De vleermuizen kunnen ongestoord slapen in het reservaatsdeel ook als er excursies worden gehouden. De kans dat je een vleermuis tegenkomt is dus heel klein en eigenlijk zien we ze vanwege hun kwetsbaarheid ook liever niet.

De klas trekt met bravoure de gangen in. Maar al snel wordt het kouder, donkerder en stiller. Onze zaklampen schijnen op teksten op de wand, in vluchtkokers en luchtkokers. Ik vertel over de oorlog, over de tijd dat de bunkers door vrijwilligers zijn uitgegraven, over de vleermuizen en over het onderzoek dat naar hen gedaan is. De gangen maken steeds een kleine knik. En dit maakt de excursie extra spannend. Wat zou er om de hoek zijn? Twee jongens uit de groep lopen voorop. Ik loop vlak achter hen en zie hoe ze speuren en voorzichtig hun weg zoeken. Schoenen schuifelen in het zand. De zaklamp verlicht de muur, een luchtkoker, een steen op de grond en paneel waarachter vleermuizen kunnen overwinteren. We naderen een kink in de gang. Voorzichtig en wat gebogen kijkt één van de jongens om het hoekje. De bundel licht van zijn zaklamp volgt. Plots slaakt hij een gilletje en staat rechtovereind. Een vleermuis vliegt recht op ons af. Maakt op 30 cm van de jongen een 180 graden draai en vliegt links het reservaatsdeel in. Hikkend wordt voor me adem gehaald. Een watervleermuis zeg ik geruststellend en leg voorzichtig mijn hand op zijn schouder. Zijn ademhaling wordt weer normaal en hij gaat achter me staan. We vervolgen onze weg. Ik ga voorop richting een manschappenverblijf. De kinderen luisteren aandachtig naar het verhaal over de oorlog, Maar die vleermuis die zullen ze niet snel vergeten.

Durft u ook mee de vleermuisbunker in? Boek dan een excursie met onze gidsen op:

www.staatsbosbeheer.nl/vleermuisbunkerwassenaar

reageren

geef een reactie

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog