www.boswachtersblog.nl/ Zuid-Holland

De merels zitten er bovenop

15 juli 2022 Boswachter Astrid Bennink in Zuid-Holland

Wat een actie in onze achtertuin. Een mannetjesmerel is druk in de weer om zijn bedelende jong van voedsel te voorzien. Ondertussen verzamelt zijn vrouw materiaal voor een nieuw nest. De merels, vogel van het jaar 2022, hebben onze schutting verkozen als bouwplaats. Bovenop de schutting, tussen de klimhortensia, ontstaat een nieuwe plek voor het leggen, uitbroeden en grootbrengen van de volgende jonge merels van dit jaar.

Maaltijdbezorger

Het mannetje heeft de taak om voor zijn vliegensvlugge jong te zorgen. Keer op keer brengt hij een lekker hapje. Aan zijn zoon of aan zijn dochter, dát is nu nog niet te zien. Jonge merels hebben een lichtbruin verenkleed en lijken daarmee allemaal op vrouwtjesmerels. Pas in de herfst krijgt een jonge merel zijn volwassen verenpak en zie je of het een zoon of dochter is. Het jong ondertussen toont weinig geduld. Het roept zijn/haar vader ongeduldig toe en achtervolgt hem door de tuin. Vanaf het gras, vliegend de prunus in, via de prunus naar de tegels op het terras, daarna hippend de border in. Het jong vliegt wat onhandig door de tuin en laat de maaltijden thuis bezorgen. Terwijl het mannetje het eten bij elkaar verzamelt, staat het jong hard roepend niks te doen. Het doet mij denken aan mijn eigen jong, een beginnende puberzoon.

Mannetjesmerel op zoek naar voedsel. foto Mark Kras

Vrouw in de bouw

Het vrouwtje vliegt af en aan met bouwmateriaal; blaadjes, oude stengels, mos. Alles verdwijnt op de schutting, onder de hortensia. Nadat ik het gras heb gemaaid, is de merelvrouw er als eerste bij om het gemaaide gras af te voeren. Ook de deels verteerde bladeren van vorig jaar, die in rommelhoekjes tussen de potten op het terras liggen, vinden hun weg naar het nest in aanbouw. Vanaf de grond of via het tuinmeubilair vliegt ze steeds weer met haar bek vol de hortensia in. Na een keer goed kijken tussen de hortensia door, zie ik de basis van een merelnest ontstaan. Binnen twee weken heeft zij hier een prachtig mooi, afgewerkt nestje van gemaakt.

Een nest vol

Kort nadat het vrouwtje is gestopt met het transporteren van nestmateriaal, ligt er een eerste ei in het nest. Het is een mooi felgroen-blauw eitje met lichtbruine vlekjes. Het nest is voor ons te hoog om erin te kunnen kijken vanuit de tuin. Maar vanaf de eerste verdieping kan ik tussen de bladeren door in het nest kijken. Binnen een week legt zij er nog drie eieren bij en nu zit ze er bovenop. Vier prachtige eitjes liggen in het vakkundig gebouwde nest. Als ik vanuit de tuin tussen de hortensiabladeren door naar boven gluur, gluren er meestal 2 mereloogjes terug.

Het resultaat van twee weken hard werken. foto Astrid Bennink

Waakhond

Het mannetje is klaar met het bezorgen van maaltijden aan zijn jong. Hij heeft even de tijd om voor zichzelf te zorgen. Nog een dag of veertien, dan komen de eitjes uit en wachten er vier verse hongerige merels in het nest op een bezorgmaaltijd. Gelukkig staat hij er dan niet alleen voor. Zijn vrouw zal samen met hem de mereljongen van voedsel voorzien. Zullen de mereljongen veilig opgroeien in onze tuin, op de schutting? Er zitten behoorlijk wat eksters in de buurt en ook de nodige katten. Niet toevallig zal de merel deze plek hebben uitgekozen. Onze buren hebben een grote, zwarte hond die niet blaft en regelmatig in de tuin ligt. Sinds we een buurhond hebben, hebben we geen buurtkatten meer in de tuin.

Kapers op de kust

Eksters zijn slimme rovers. Gisterochtend vlogen zes jonge pimpelmeesjes uit het nestkastje dat aan de schuur hangt. Even later vloog een ekster met een blauwgelig pluizig bolletje in de snavel weg, achtervolgd door een boos roepende volwassen pimpelmees. Alleen de dons pluisjes en kleine veertjes in het tuinpad herinneren nog aan het bestaan van de jonge pimpelmees. Na een aantal weken door zijn ouders gevoerd te zijn, was deze mees kort na vertrek uit de nestkast zelf voer geworden. De ekster heeft vast ook jongen met honger.

Ze zit er bovenop, op de schutting, op haar bouwwerk en op haar eitjes. foto Astrid Bennink

De merels dulden nu geen andere, grotere vogels in de buurt van het gevulde nest. Een grote bonte specht die in de prunus landt op zoek naar voedsel, wordt direct aangevlogen door de merelman. Een kauw, die nietsvermoedend op het randje van de schutting landt, wordt frontaal belaagd. Ditmaal is het de merelvrouw die haar toekomstige kroost beschermt. Als een raket schiet ze langs onze ruit, om de kauw te verjagen. Ik ben benieuwd hoeveel jonge merels uiteindelijk het nest zullen verlaten. Aan de inzet en inspanningen van dit merelpaar zal het in ieder geval niet liggen.

reageren

geef een reactie

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog