Ja, ik geef het meteen toe. Het lijkt een enorme contradictie. Je plant bomen aan maar je kunt bijna niet wachten om ze weer om te hakken. Toch is dat het idee achter het bosje op het Landgoed Terheijl waar deze week in totaal 6000 eiken, elzen en meidoorns worden geplant. Dit gebied tussen Roden en Nietap, dat wordt beheerd door de Vereniging tot Behoud van Natuurschoon Leek, Nietap en omgeving (Natuurschoon) en Staatsbosbeheer (Maatlanden), staat bekend om zijn kleinschalige landschap. Beide organisaties zijn druk bezig met opstellen van een gezamenlijke beheervisie. In het historisch onderzoek hieraan voorafgaand bleek dat hakhoutbos hier een van de kenmerkende landschapstypes was. Dit soort bosjes werden vroeger vooral gebruikt om zogenaamde geriefhout uit te halen. Je moet daarbij denken aan palen voor afscheidingen, brandhout, et cetera.
Eens in de zoveel tijd werden de takken die dik genoeg waren van de boom gezaagd. Daarna werden de bomen weer een paar jaar met rust gelaten. Dit soort hakhoutbosjes bleken ondanks het voortdurende gerommelo juist ook aantrekkelijk voor diverse soorten planten en dieren, met name insecten zoals vlinders. Doordat de behoefte aan geriefhout steeds verder afnam, raakte het hakhoutbeheer echter in onmin. Deze bospercelen veranderden daarom in de loop der tijd in een soort middenbos. Wil je dat hakhout terugbrengen in een landschap waar het eeuwelang deel van uitmaakte, heb je dus twee mogelijkheden. Je maakt het van middenbos weer hakhout, of je plant op een plek waar vroeger bos heeft gestaan en dat nu grasland is, weer bos aan. Omdat dat middenbos inmiddels ook veel natuurwaarden heeft, kozen wij voor het laatste. Op ongeveer 1,2 hectare worden nu dus zo’n zesduizend boompjes geplant. Maar het duurt nog wel even voordat de bewoners uit de omgeving hier een hun brandhout kunnen komen zagen…

Voor meer informatie over de Vereniging Natuurschoon, klik HIER.