www.boswachtersblog.nl/ Drenthe

Stormhout

29 oktober 2013 Albert Broekman in Drenthe
Een van de vele ontwrichte eiken op het Noordsche Veld.
Een van de vele ontwrichte eiken op het Noordsche Veld.

Op maandagmorgen een uur of tien heb ik Jan Dijk van RTV Drenthe aan de telefoon. ‘Hoe is het bij jou’, vraagt hij. ‘Beetje flauwtjes nog’, zeg ik. Rond een uur of twaalf trekt de wind steeds verder aan en kraakt de oude werkschuur in al haar voegen. De 150-jaar oude eik, die op vier meter afstand van mijn bureau staat, laat al zijn vruchten vallen. Het lijkt alsof we in een enorme hagelbui zitten. Ik voel me steeds kleiner worden en denk aan het woord flauwtjes dat ik twee uur eerder gebruikte.
Om 1 uur heb ik een afspraak in Groningen. Mijn collega’s kijken wat bezorgd als ik zeg die kant op te gaan. ‘Ik neem de grote wegen’, beloof ik. Onderweg zie ik hier en daar een dikke tak liggen. Het valt mee, denk ik bij mezelf totdat ik bij het Noordsche Veld langs kom. Op een veilige plek parkeer ik de auto en zie hoe er al tientallen bomen omliggen. Ik zie, of eigenlijk hoor ik ze vooral gaan. Dit heb ik nog maar één keer eerder meegemaakt, in 1990 toen ik in Delfzijl bijna een paar dakpannen op mijn hoofd kreeg.

Geknapte berk.
Geknapte berk.

Winderig hoekje

Snel rijd ik verder en kom veilig in Groningen aan. ‘Altijd al een winderig hoekje geweest’, merkt mijn collega Henk Doldersum nuchter op als ik hem later op de middag bel over het Noordsche Veld. Vandaag hebben we er even rondgelopen. Er zijn echt honderden bomen omgegaan, de meeste met kluit en al. Maar een paar zijn halverwege afgeknapt. Henk ziet al weer allerlei kansen en mogelijkheden, ik loop echter nog een beetje beduusd rond en denk nogmaals aan mijn grootspraak van gisteren.
We nemen de schade op en zien dat het wel even duurt voordat het weer veilig is in het bos. Veel bomen langs paden zijn ontwricht, oftewel je kunt zien dat de wortels gebroken zijn. Deze bomen staan nu nog min of meer rechtop, maar moeten wel worden omgezaagd. En dat is een gevaarlijk karwei. Collega’s noemen dit soort bomen ook wel ‘widowmakers’. Als je ze inzaagt, beginnen ze te scheuren. Vervolgens knapt hij op een paar meter hoogte los en valt de stam naar beneden. Voor dit soort specifieke gevallen huren we vaak specialistische bedrijven in. Ook zijn er veel bomen op een hek of andere boom gevallen. Ook deze bomen staan onder grote spanning.

Brandhout

We krijgen, begrijpelijkerwijs, nu veel vragen van mensen die wel belang hebben bij wat brandhout. Iemand doet de suggestie om mensen te laten helpen bij het opruimen van de bomen in ruil voor hout. Dat komt later. We proberen mensen op plekken waar dat kan te bedienen. Maar eerst moeten al die ‘probleemgevallen’ weg en dat er zijn er best veel. Mijn collega’s die weten dat ik niet zo heel handig met een kettingzaag ben, vragen daarom lachend of ik kom helpen. ‘Doe je ook eens wat nuttigs.’

Ik lach terug. Een beetje flauwtjes…

Grote beuk over het fietspad bij Mensinge.
Grote beuk over het fietspad bij Mensinge.
reageren

geef een reactie

  • natuurrijkroden
    2 november 2013 om 22:24

    Mooi verhaal en zeer herkenbaar! Het was zeker spannend maandag in de bossen. Ik heb ze dan ook bewust gemeden. Dinsdagochtend ben ik wel direct naar de Maatlanden gegaan en heb de noodzakelijke maatregelen genomen. En ja, ook het gebied rondom zo’n “Widowmaker” afgezet. Zodoende konden jullie je bezighouden met de noodzakelijke dingen.

    Want, dat iets wat ook wel eens gezegd mag worden, jullie hadden het ook verdraaid druk! Veel mensen vergeten dat, of weten het gewoon niet.

  • Desiree
    29 oktober 2013 om 15:24

    Geweldig verhaal! Meeste mensen beseffen niet wat jullie werkzaamheden zoal inhouden. Veel succes de komende tijd! Inderdaad liggen er nu natuurlijk vele kansen voor de ontwikkeling van natuurlijk bos, met meer percentage dood hout! Zo heeft alles ook weer zijn voordelen. Lijkt me geweldig om een plan voor te schrijven. Helaas is er voor ons afgestudeerden Natuur- en bosbeheer geen toekomst in de boswachterijen, behalve dan op vrijwilligerbasis. Hopelijk verandert dat nog een keer! Want dit is toch het mooiste werk wat er bij zit, of je nu wel of niet met kettingzagen overweg kan! (Y)

    • Aaldrik Pot
      29 oktober 2013 om 15:31

      Dag Desiree, bedankt voor je reactie. Helaas is er op dit moment inderdaad weinig werk in onze sector. Ik zie er voorlopig ook nog geen verandering in komen. Hopelijk kun je als vrijwilliger wel je ei kwijt!

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog