Aalscholverkolonie Winschoterzijl

Soms heb je het voorrecht om als boswachter op plekken te komen waar anderen geen toegang hebben, om simpelweg je werk te doen. Maar ik wil jullie wel laten meegenieten van deze plekjes door erover te vertellen! Vaak zijn dit gebieden die extra bescherming nodig hebben omdat de natuur er kwetsbaar is of omdat het gebied een vogelbroed- en rustgebied is.

Rust en razende vrachtwagens
Natuurgebied Winschoterzijl is er zo eentje. Al is het misschien wat minder rustig dan wat je bij een beschermd natuurgebied zou verwachten. Op een dinsdagochtend loop ik het gebied in. Tot mijn grote vreugde hoor ik een roepende roerdomp. Voor mij is dat het ultieme lentegevoel! Verderop grazen de Schotse Hooglanders en ik zie twee rietgorzen in het riet verdwijnen. Maar dit idyllische plaatje wordt ruw verstoord als ik mijn hoofd naar links beweeg. Razende vrachtwagens en auto’s rijden over de A7 richting Bad Nieuweschans. Een groter contrast kan ik me bijna niet voorstellen.

Wat je je misschien ook bijna niet kan voorstellen, is dat in dit natuurgebied tot halverwege de 19^e eeuw huizen stonden. Ook stonden er twee watermolens, een tolhuisje voor de waterdoorgang, een stoomgemaal en een houtzaagmolen. Toen het Winschoterdiep verbreed werd, zijn de huizen stuk voor stuk afgebroken. De laatste in 1992. Wat er nu overheerst is de natuur met haar rust en stilte, op het geraas van de snelweg na dan.

Schotse hooglanders
Met mijn sleutel maak ik het hek open wat mijn weg verspert om verder te lopen. Als ik het pad wil vervolgen, word ik glazig aangestaard door twee Schotse Hooglanders en een kalf. Wanneer een koe een kalf heeft, kan je er maar beter met een flinke boog omheen lopen, om een wilde achtervolging te voorkomen. In deze tijd zijn de moeders namelijk erg beschermend. Dit doe ik dan ook braaf. Ik kies een al belopen pad door de Schotse Hooglanders, over een wat meer grassig gedeelte parallel langs de snelweg.

Aalscholverkolonie
Dan kom ik aan bij een wel heel bijzonder stukje van dit natuurgebied: de plek waar de aalscholverkolonie heer en meester is. Middenin de waterplas vind je een bomenkerkhof van voornamelijk wilg. Daar maken deze aalscholvers al jaren dankbaar gebruik van. Ik tel zo’n twintig nesten met broedende aalscholvers. De nesten worden gemaakt van twijgen, riet of algen die de vogels eerst drogen. Aalscholvers zijn vroege broeders, vaak beginnen ze in februari al met broeden. Het kan dan ook niet lang meer duren voordat de eerste kuikens uit de eieren komen, de broedduur is 27 tot 31 dagen. Maar er kan ook zeker later gebroed worden, tot in juni.

Witte nesten
Opvallend is dat de nesten van de vogels wit zijn. Dit is geen leuk kleurtje voor in de babykamer, maar het zijn uitwerpselen van de aalscholver zelf. Als ze hun behoefte moeten doen hangen ze even met hun kont over het randje van het nest, en vuren de uitwerpselen zo langs het bouwsel. Bomen waarin de nesten zitten, sterven vaak af als een gevolg van de zure uitwerpselen van de vogels.

Ik geniet nog even van het reilen en zeilen van de kolonie. Ik realiseer me des te meer hoe belangrijk het is om rustige plekken in de natuur te blijven behouden. Ik controleer de laatste bordjes en vervolg mijn weg weer richting de auto. De Schotse Hooglander en haar kalf zijn een stuk verderop aan het grazen, waardoor ik dit keer geen omweg hoef te nemen. Al doe ik dat met liefde, want ook voor hen moet dit een rustig gebied zijn.

Boswachter Beppie