www.boswachtersblog.nl/ Noord-Brabant

Uw hond is welkom in de Baronie!

9 december 2016 Boswachter Anneke Oomes in Noord-Brabant

Lekker wandelen met de hond, stoeien, rennen en spelen. Echt genieten en bovendien gezond voor baas en hond! Om tegemoet te komen aan deze behoefte, heeft Staatsbosbeheer ‘honden-los-gebieden’ aangewezen. We vragen u wel uw hond onder appèl te houden en de hond aan te lijnen daar waar dat moet, óók in de winter!

Is aanlijnen echt nodig?
Honden aan de lijn is misschien niet altijd leuk, het is wel nodig. Niet alleen tijdens het broedseizoen, maar ook daarbuiten is het van belang om de hond aan de lijn te houden! Honden hebben een jachtinstinct en kunnen ineens achter wilde dieren aanrennen. Veel dieren zijn nu in winterrust. Het is van belang dat ze, nu het voedsel schaars is, hun energie zo veel mogelijk vast kunnen houden om te overleven. Als ze worden opgejaagd betekent dat onnodig energieverlies, en dat kan zelfs tot de dood leiden. Bovendien komen bijvoorbeeld vluchtende reeën vaak in het verkeer om het leven.

Recreanten
Daar waar recreanten komen (fiets-, ruiter- en wandelpaden) kan het los laten lopen van honden voor onveilige of onhygiënische situaties zorgen. Houdt u er bovendien rekening mee dat loslopende honden voor andere bezoekers hinderlijk kunnen zijn of zelfs angst kunnen oproepen.

Honden los? Let op de borden!
Op borden bij onze natuurgebieden staat duidelijk aangegeven wat de regels precies zijn. Hondenbezitters die zich daar niet aan houden riskeren een bekeuring van onze boswachters.
Voor meer honden-los-gebieden klik hier  .
Heeft u nog vragen? Neem dan contact op met boswachter Anneke Oomes, (a.oomes@staatsbosbeheer.nl)

 

 

reageren

geef een reactie

  • Han Messie
    12 maart 2017 om 12:19

    Ja, onze honden en met name alle honden , die in de jaren ’50, ’60 en ’70 van de twintigste eeuw geleefde hebben, hadden meer vrijheid in de open natuur dan de tegenwoordige viervoeters.

  • Han Messie
    8 maart 2017 om 18:01

    Ja, vroeger lieten wij onze honden altijd los in het bos. Dat mocht toen op de meeste plaatsen nog. Beide honden hebben na elkaar geleefd en zijn allang overleden.
    Onze eerste hond was een bastaarde en die jaagde te veel naar onze zin op klein wild.
    Onze volgende hond liet het wild meer met rust. Deze dalmatische hond vermaakte zich met het houden van zware takken in haar bek en ze zo een hele tijd te dragen.

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog