KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA

Vanmorgen kreeg ik de vraag van een bezoeker van het Mastbos of we iets kunnen doen ter bescherming van de jonge kikkers en padden die gisteren massaal een bospad overstaken. De melder was getuige van de zogenaamde paddenregen al was het dit keer wel een hele bijzondere want er viel geen drup water. Kent u het fenomeen paddenregen?

Ik heb het zelf al een paar keer mogen meemaken dat tijdens een klein regenbuitje een fietspad bezaaid was met minipadjes. In nabij gelegen poelen groeien de in het voorjaar afgezette eitjes uit tot larven. Langzaam maar zeker groeien de pootjes en verdwijnt de staart tot de visjes echte padden (of kikkers) zijn, met alles erop en eraan, zij het dat ze nog wel ieniemienie klein zijn; afhankelijk van de soort één tot twee centimeter groot. Op dat moment gaan de dieren op zoek naar hun landbiotoop. De eitjes zijn allemaal in een korte periode afgezet dus ook het eindstadium van de ontwikkeling wordt door al die diertjes op het zelfde moment bereikt. Honderden dieren verlaten tegelijkertijd het water en gaan aan de wandel. Meestal doen ze dit tijdens een regenbuitje. Het lijkt dan dat de padden en de kikkers gewoon uit de lucht zijn komen vallen, vandaar ook de naam paddenregen. Ik heb geen verklaring voor het feit dat de padden nu op pad gaan op een droge dag. Misschien verwachten de dieren geen neerslag op korte termijn en nemen dan nu maar de gok?

verlies is ingecalculeerd

Veel dieren sneuvelen tijdens deze eerste trek. Wandelaars en fietsers kunnen ze niet ontwijken of ze vallen ten prooi aan vogels die dit lopende buffet natuurlijk niet kunnen afslaan! Gelukkig bereiken jaarlijks nog steeds veel jonge dieren toch hun landbiotoop waar ze verder kunnen groeien en in het najaar in winterslaap kunnen gaan.De natuur zelf houdt al rekening met een groot verlies van nakomelingen. Ik heb horen zeggen dat sommige kikkervrouwtjes wel 4000 eitjes kunnen afzetten maar dat slechts één tot twintig procent van deze eitjes tot volle wasdom komt.

ooievaars in het Markdal

Een van de gevaren waar kikkers en padden rekening mee moeten houden is de ooievaar. De amfibieën rond de Mark zijn dan ook gewaarschuwd! Naast het bewoonde uivernest op onze werkschuur wordt een kilometer of vier zuidelijker nóg een ooievaarsnest bewoont door een koppel met jongen. Ik heb geen idee hoeveel kilo eten een volwassen ooievaar nodig heeft maar een jong eet al zo’n zestien kilo in de periode van uitkomen tot uitvliegen! Gelukkig voor de amfibieën halen de ooievaars hun neus ook niet op voor andere hapjes. Het menu wordt aangevuld met bijna alles wat beweegt of bewogen heeft zoals insecten, regenwormen, vis, konijntjes, mollen, vogels en veel vormen van aas.

Voor zover we nu hebben kunnen zien, zitten er drie jongen op ons ooievaarsnest…dat is dus drie keer zestien kilo…ga er maar aan staan. Voor moeder ooievaar zal het geen probleem zijn. Ze heeft de afgelopen vijf jaar bewezen goed voor haar jongen te zorgen. Papa ooievaar zal zich wellicht nog wel eens afvragen in welk avontuur hij zich gestort heeft. Het is nog maar een hele jonge vogel….drie jaar oud. Dit zal dus ongetwijfeld zijn eerste nest zijn en dan meteen de zorg over drie kuikens!

Belgische ooievaar

Dat we de leeftijd van deze vogel weten, komt doordat we het ringnummer hebben kunnen aflezen. De ooievaar blijkt op 17 juni 2015, samen met zijn broer of zus, geringd te zijn in het Zwin, België. Deze man heeft de plaats in genomen van de vorige die na het broedseizoen van 2017 dood is gegaan. De Belgische man  arriveerde op 27 maart. Vanaf half maart zat het koppel op eieren die na ongeveer 33 dagen uitkwamen.