Het is er weer tijd voor, de bronst van de edelherten. Elk jaar, omstreeks deze tijd, trekken de vrouwelijke herten (hindes) en mannelijke herten (geweidragers) weer naar elkaar toe. Het is hét moment van het jaar dat bij de edelherten in het teken van de voortplanting staat. De mannelijke dieren hebben vanaf half augustus hun geweien geveegd, en nu komt eindelijk het gewei in al zijn pracht tot uiting.

Ik vind het een prachtige tijd van het jaar.  Het wordt kouder, de dagen korten, en als ik ’s ochtends bij het werk aan kom  hoor ik al de eerste herten die hun geburl laten horen. Het is ook de tijd in het jaar waarin wij veel excursies doen, bijna elke avond vertrekt er een groep mensen die heel erg veel belangstelling hebben voor deze unieke gebeurtenis.

Het is ook magnifiek; de schemering en de ondergaande zon, het gegak van de ganzen die terugkeren naar hun slaapplaats, een kudde paarden die stof opwerpt en dan het vreemde, oergeluid van het burlen van de herten die hun concurrenten op afstand willen houden, maar tegelijk de hindes binnen hun territorium willen halen. Met een  beetje geluk weerklinkt er het gekletter van een paar geweidragers die alleen burlen niet genoeg vinden om hun concurrent op afstand te houden, maar die werkelijk op de vuist (het gewei) gaan. Over het algemeen zonder ernstige verwondingen, maar incidenteel als er iets fout gaat kunnen zij elkaar wel verwonden, soms met fatale afloop. Ook dit houden we natuurlijk in de gaten.

Dit spektakel staat ons nu weer te wachten, en ik moet zeggen, ik vind het laat dit jaar. Of het komt door de hogere temperaturen, weet ik niet, maar nog even geduld en dan…