Het belooft een warme dag te worden. Ik stap de auto uit en meteen valt de stilte op die in deze boswachterij heerst. Er zijn weinig plaatsen in Nederland waar je dat nog kunt ervaren, maar in Ommen komt dat aardig in de buurt. Op sommige plaatsen is het echt nagenoeg stil, los van de wind en alle andere geluiden uit de natuur.

Na een paar passen het pad gevolgd te hebben, stap ik rustig op het zachte mos en manoeuvreer me langs de kleine, in hoeveelheid toenemende jonge boompjes, die ooit de grote bomen zullen opvolgen. Mijn oren spitsen zich op de vele vogelgeluiden die je in deze tijd in overvloed hoort. Het lijkt alsof ze zich nauwelijks aan mij storen, zoals ze bezig zijn om hun geoefende liedje zo mooi en luid mogelijk te zingen. Alsof ze daar trots op zijn en het eindelijk gehoord mag worden.

Vrolijkheid

Ik hoor een vink met zijn vinkenslag, een zwarte (soul)mees en de gaai die een buizerd na probeert te doen. Daar een grote bonte specht met zijn schelle roep en als een contrast een zwartkop met zijn prachtige heldere klanken samen met het zachte, liefelijke geluid van de goudvink. De takken kraken onder mijn schoenen, en zelfs het mos heeft die eigenschap gekregen door de droogte. Maar toch komt het leven weer op gang. Oh en daar: het hoge getjirp van de goudhaan ontsnapte bijna aan mijn aandacht. Ondanks de bekendheid voel ik weer die mengeling van vrolijkheid en innerlijke rust in me op komen.

Rood-wit lint

In de verte zie ik het rood-witte lint. Mijn doel nadert en ik voel een zachte bries langs mijn gezicht strijken. Ik hoorde hem al aankomen als het geluid van wind door de bomen. Maar zo plotseling dat het er was, is het ook weer verdwenen. Alleen het helende geluid van de vogels blijft nog hoorbaar. De linten hangen anders dan ik ze had bevestigd. De gedachte over wat er kan zijn gebeurd op die plek popt op in mijn bewustzijn. Welke dieren hebben zich afgevraagd wat dat kan zijn? Of wat gebeurde er op die plek tijdens regen, wind en storm? Niemand kan mij die antwoorden geven maar het is wel te zien aan het lint. Het aan de fantasie over laten is misschien wel net zo leuk.

Beschermen

Het lint maak ik los van de boom en berg het op in mijn tas. Op naar de volgende locatie. Ik ben benieuwd wat ik daar zal aantreffen. De rood-witte lintjes hangen in het bos omdat we de planten en dieren zo goed mogelijk proberen te beschermen. Op deze manier voeren wij de boswerkzaamheden op een verantwoorde manier uit,  in balans met beschermen, beleven en benutten. En zeg nou eerlijk, iedere boom verdient toch een lintje!