Vollemaanwandeling boswachterij Hardenberg

Ultieme natuurbeleving met de maan als super-nachtlamp. Al je zintuigen gaan op scherp, er hangt een mystieke sfeer. Je hoeft er niets voor te doen, je wordt automatisch stil, je bent even in een heel andere 'wereld'.

Donderdagavond 1 oktober ving ik tegen half negen ’s avonds op de parkeerplaats bij De Oldemeijer de 13 deelnemers op die zich hadden opgegeven, om hen mee te nemen voor een avondwandeling door de boswachterij Hardenberg. Allemaal stellen en één meisje met haar ouders. Die vond het best een beetje spannend, zei ze. En dat kon ik mij best voorstellen. Ik probeerde haar op voorhand al een beetje gerust te stellen.

Waar blijft de maan?

De weersverwachting was niet helemaal geruststellend, het zou waarschijnlijk  droog blijven, maar wel bewolkt. Ik dacht nog, dat wordt niks met die vollemaan. We liepen het donkere bos ik en mijn breed schijnende zaklamp maakte het pad zichtbaar en ook de bermen die plaatselijk vol stonden met paddenstoelen. Daaraan loop je natuurlijk niet voorbij. Dus de deelnemers hadden er zo een kleine paddenstoelenexcursie bij. Een deelneemster attendeerde mij en de groep erop dat de vollemaan zich zowaar liet zien. ‘Zie de maan schijnt door de bomen . . . ‘! Dat was een cadeautje. En daarbij bleef het niet. Bij de heidevelden en bij de Haarplas hadden we geen zaklamp nodig. De maan verlichtte als een super-nachtlamp de bosranden, de heidevelden en het ven. Dat moet je echt een keer hebben gezien; dat prachtige, diffuse strijklicht. Je waant je werkelijk in een sprookjeslandschap!

Roepende uilen

Bij vollemaan hoort eigenlijk ook de mystieke roep van de bosuil. Je weet wel, die roep die je ook vaak hoort tijdens nachtscènes in enge films. Op verschillende plekken probeerde ik een paar keer hem uit de tent te lokken. Eerst nog tevergeefs, maar uiteindelijk was er antwoord in de verte. Het karakteristieke ‘oeoe   –    oe – oeoeoeoeoeoe. En iets later liet ook het vrouwtje zich enkele keren horen met haar kenmerkende, luide ‘kè-WIEK, alleen ook ver weg. Vanuit een andere hoek hoorde ik opeens een onverwachte, maar zeer bekende roep. Dit was een extra cadeau. Een roepende oehoe. Iedereen heeft het gehoord. We namen er alle tijd voor. Uiteindelijk zijn we toch maar richting de parkeerplaats gelopen. Het was voor de deelnemers de eerste keer dat zij met een avond/nachtexcursie  mee waren. Een ervaring rijker.

Slotcadeautje

Ik ging als laatste weg en reed op de Willemsdijk richting het tunneltje. Een schim verderop maakte aanstalten het wegje over te steken het bos in. Het zou toch niet . . . , nee geen wolf, helaas. Ik liet de auto uitrollen en liet deze ree rustig oversteken om z’n pad te volgen. Nog een extra cadeautje voor mij.

Nacht van de Nacht

Wilt u ook eens ’s avonds op pad, dan is er deze maand nog een mogelijkheid. Op 24 oktober is de landelijke Nacht van de Nacht. In de boswachterij Ommen vindt die ook plaats en neem ik de deelnemers mee door bos, langs een ven en over de Sahara, een zandverstuivingsgebied.

Jos Kloppenburg, boswachter publiek