Zeewinde is één van de drie soorten windes die in Nederland voorkomen. Haagwinde, met de grote witte ‘pispotjes’ en akkerwinde, met net als de zeewinde roze met witte bloemen, komen algemeen voor. De zeewinde is gebonden aan de duinen. De bloemen van windes worden vooral bezocht door bijen, waaronder hommels en zweefvliegen.

Drie soorten windes
De drie Nederlandse windesoorten zijn kruiden met lan- ge kruipende wortelstokken en liggende of windende stengels. Ze overwinteren onder de grond en hebben zowel dicht bij de oppervlakte als dieper in de grond overwinteringsknoppen. Daardoor kunnen ze goed leven op plaatsen waar kans is op erosie van de bodem of juist ophoping van bodemmateriaal. De stengels bevatten melksap dat na het doorbreken stolt en als een pleister werkt. Windes kunnen zich verspreiden dankzij hun zaden en afgebroken stukken wortels. Wanneer ze ergens groeien waar dat niet gewenst is, ben je ze dus niet makkelijk kwijt.

Zeewinde heeft een zuidelijke oorsprong
De zeewinde komt verspreid over de hele wereld voor langs kusten in gebieden met een gematigd klimaat. In Nederland zijn ze tamelijk zeldzaam en het meest te vin- den in het Deltagebied. Maar ook in het Waddengebied zijn ze te vinden. Op Texel zijn ze het makkelijkst te vin- den in De Slufter. Direct ten noorden van de toegang tot De Slufter bij de Oorsprongweg is een oude groeiplaats en ook in De Slufterbollen aan de rand van de meestal
droogstaande geul richting strand zijn ze te vinden. Zeewinde klimt maar weinig en kruipt vooral. De bladeren zijn vrij klein, niervormig en vlezig. De bloem is purper- roze met vijf witte banen. Zeewinde is een plant van de zeereep en kan tegen overstuiving. Ze kiemen graag op een overstoven vloedmerk. Langs het strand groeien ze in Nederland meestal niet aan de windkant van de buitenste duinen, maar meer beschut aan de binnenkant van de zeereep. In inhammen zoals De Slufter groeien ze wel aan de buitenrand van het duin. Ze kunnen tegen incidentele overstroming van zeewater. De grote zaden worden vermoedelijk door de zee verspreid. Maar ook kunnen stengelstukken door water en wind worden getransporteerd, waardoor nieuwe groeiplaatsen kunnen ontstaan. Vaak is er per vindplaats maar één individu, die wel een heel groot gebied kan begroeien. Een dergelijke plant vormt dan geen zaden. Waarschijnlijk is voor een blijvend voorkomen in Nederland dan ook aanvoer via zee van zaden uit het zuiden nodig.
De wetenschappelijke naam is Calystegia soldanella. De geslachtsnaam van de windes is een samentrekking van de oud-Griekse woorden calyx en stegos, wat respectievelijk kelk en bedekking betekent. De kelkvormige bloemen worden door schutblaadjes beschermd. Soldanella, de soortnaam, komt van het Latijnse solidus, een gouden muntstuk gebruikt om de soldij mee uit te betalen.

Boswachter Erik van der Spek