Het gaat helemaal niet goed met de tapuit, een prachtig vogeltje wat echt in het duin thuis hoort, insecten eet en in verlaten konijnenholen broedt. Waren er in de jaren ’70 nog tussen de 2000 en 3000 broedparen in Nederland, afgelopen jaar werden slechts 200 tot 250 paar tapuiten geteld. Oorzaken zijn gebrek aan dynamiek van zee, wind en zand, teveel stikstof in de bodem en sterk verminderde aantallen konijnen.

Hieronder een grafiek ( met dank aan collega Carl Zuhorn) over de aantallen tapuiten op Vlieland de afgelopen jaren. (even dubbel op klikken voor groter beeld)

29 november jl. werd er in Castricum een themadag over de tapuit georganiseerd door de Vogelbescherming.
Zie ook : http://www.natuurbericht.nl/?id=11828&Eid=3618

Het goede nieuws in dit verhaal komt van onze collega’s op Terschelling; in verschillende fases is daar in een stuk duin door diverse beesten (schapen, geiten, pony’s en koeien) begraasd. Dit had zichtbaar effect; een stijgend aantal broedende tapuiten.

Het is mooi en goed om te zien, dat door uitwisseling van kennis door verschillende instanties, nieuwe inzichten worden verkregen en we met redelijk eenvoudige ingrepen de natuur een handje kunnen helpen.
Door bijvoorbeeld de winterbegrazing, met paarden van eilanders, verandert de plantengroei. Struiken en dikke pakketten gras worden opgevreten met als resultaat dat er meer bloemdragende planten gaan groeien en er meer open plekken met kaal zand ontstaan. Deze variatie in plantengroei is goed voor de tapuit.

Foto’s van collega Albert Henckel, tapuiten op Vlieland