Verbazend, wonderlijk, veerkrachtig, voor mij allemaal woorden die bij de natuur passen. Vorige week liep ik met collega Herman Vogel een duinexcursie met een schoolklas uit Zeist. Kinderen enthousiast en vol vragen, dat is sowieso altijd leuk, maar op de terugweg door een stukje bos zag 1 van de kinderen een enorme dennenkegel boven in een zee-den. Na beter kijken bleek het om een vergroeiing van kleine dennenkegels te gaan, die samen op 1 grote kegel leek. Nog niet eerder gezien door ons.

Ik ben ook even gaan kijken naar een open plek in dicht bos. Twee jaar geleden is daar tijdens een dikke storm een flinke eik omgewaaid. De dode kroon ligt er nog. Collega Pieter Schaper kon de stam wel gebruiken. De open en lichte plek in het bos is nu een weelderig groene plek, waar van alles groeit.

De wegomlegging die momenteel via de Kampweg loopt, leverde ook verwondering bij me op. In maart moest er een ‘grondwal’ aangebracht worden, op de locatie waar de boshuisjes van Stortemelk komen. In rap tempo is toen duizenden kubieke meters zwarte grond van het pad om de Noord geschraapt, om de gewenste grondwal langs de Kampweg te leggen. Al jarenlang wordt het maaisel wat in september uit Kroon’s polders komt over dat pad verspreidt, dus het was een soort zwarte grond/compost. Het is prachtig om te zien hoe groen en divers de grondwal er nu bijstaat.